33347

4. Adresaci, czas powstania I struktura literacka ewangelii Mk.

a)    Marek pisał swoją Ewangelię do pogan. Niekiedy cytuje autentyczne słowa Jezusa po aramejsku, ale natychmiast tłumaczy je na jęz. gr., co świadczy o tym, że jego czytelnicy nie mogli być Żydami.

b)    Wyjaśnia także zwyczaje żydowskie, które dla samych Żydów były oczywiste i święte. Mniej niż inni synoptycy cytuje ST, który poganom nic nie mówił, i pomija zdania, które były dla nich niezrozumiałe.

c)    Bardzo podkreśla w swej Ewangelii powołanie pogan do Królestwa Bożego, stąd też jest wiele wypowiedzi pochlebnych pod ich adresem: drugie rozmnożenie chleba ma miejsce w Dekapolu a więc w krainie pogańskiej, i jest uczynione dla pogan, Marek akcentuje wiarę poganki.

Kiedy została napisana?

>    Św. Ireneusz podaje, że „po śmierci Piotra i Pawła", zaś według tradycji Piotr umarł w

67 r.

Czas powstania Ewangelii będziemy umieszczać na lata 64-68.

>    Kiedy Marek pisał swoje dzieło, nie istniał jeszcze schemat ciągłego opisu życia i

działalności Jezusa. Nikt przed Markiem nie podjął się skomponowania z elementów ciągłego opisu życia Jezusa. Mar.dciako-Biftoysży^s.t^oizył-fl.ftŁuDgk literacki Ewangelii",

Struktura literacka Ewangelii św. Marka

1. Ewangelia ta nie jest przypadkowym zlepkiem cudów i pouczeń. Widać w niej dość wyraźną strukturę. Są 2 typy struktury, które porządkują Mk.

Struktura geograficzna - ma na względzie przede wszystkim miejsca nauczania Jezusa i na ich podstawie porządkuje całą Jego działalność. Wspomnienia św. Piotra uporządkował on według tych ram geograficznych. Inni ewangeliści, piszący później, przejęli od niego ten ogólny schemat, choć cały materiał porządkowali według odmiennej myśli teologicznej.

Struktura teologiczna - o podziale decydują kluczowe słowa i wydarzenia posiadające wyraźne znaczenie teologiczne. W takim ujęciu każda z części ma za zadanie odpowiedzieć na pytanie:. Kim jest Jezus. Nurtowało ono pierwszych chrześcijan.

W tej strukturze Ew. Mk. dzieli się na dwie części, a każda z nich zaczyna się i kończy podobnie. Na ich początku jest mowa o głosie z nieba, który objawia Jezusa jako Syna Bożego, zaś na ich końcu jest wyznanie wiary w Jezusa jako Mesjasza i Syna Bożego.