takiej samej władzy z mocy prawa w różny sposób korzystają z władzy nagradzania, wymuszania, odniesienia i eksperckiej)
Przywództwo ma związek z wartościami, z etyką. Wymaga dostarczania dostatecznie wielu informacji o różnych możliwościach działania, aby stronnicy mogli dokonać rozsądnego wyboru, kiedy nadejdzie czas reagowania na propozycje przywódcy. Wskazane jest by przywódcy byli prawdziwymi nauczycielami etyki - ponieważ ludzie chętniej uczą się od osób szanowanych i podziwianych
Przywództwo jest blisko związane z kierowaniem i odgrywa w nim dużą rolę, jest ono jednak odmiennym pojęciem. Aby zrozumieć, na czym polega przywództwo, przyjrzyjmy się cechom prawdziwych przywódców.
Przywódca - innymi słowy - lider- to:
• Osoba, która opanowała sztukę stwarzania wizji, które są w stanie zainteresować pracowników, zainspirować, pociągnąć
• To twórca prawdziwej komunikacji, opartej na słowach, które oznaczają dla ludzi coś ważnego
• Osoba budząca zaufanie dzięki swej determinacji, cierpliwości i wierze
Psychologowie i naukowcy usiłowali określić osobiste cechy przywódców, na podstawie badań cech osób, które zrobiły karierę, wielkie pieniądze, zyskały sławę bądź władzę. Przywódcy cechowali się: inteligencją, bystrością i pewnością siebie.
Co zaskakujące - okazało się, iż inteligencja znacznie mniej się przydaje w zdobywaniu ludzkiej sympatii, przyjaźni, pozycji społecznej, towarzyskiej -i nie jest najważniejszym przymiotem prawdziwych przywódców.
Badacze doszli do wniosku, iż najważniejsze są umiejętności nazywane kompetencjami społecznymi.
Według Warrena Bennisa (1997), do kluczowych umiejętności społecznych dziewięćdziesięciu najwybitniejszych przywódców na świecie należą:
• Umiejętność zaakceptowania ludzi takimi, jacy są, „wejścia w ich skórę”, nieosądzania ich, lecz rozumienia
• Umiejętność bazowania na tym, co dzieje się w danej chwili, bez ciągłego odwoływania się do przeszłości i rozpatrywania błędów
• Umiejętność traktowania najbliższych pracowników z taką samą atencją i uwagą, jaką obdarzamy klientów i obcych oraz umiejętność ciągłego uczenia się od nich
• Umiejętność obywania się bez stałej aprobaty, poklasku i potakiwania ze strony podwładnych i otoczenia