28805

2

1. Nie zdobywa nigdy pozycji samoistnej (nawet gdy jest rozbudowany i w dużym stopniu wolny od komentarzy) - oddziaływa na niego kontekst narracyjny. „Naśladowanie" mówienia przełamuje tok narracji niezależnie od tego, czy występuje w niej jakiś element mimetyzmu formalnego, czy też są one jej nieznane.

2 Punkt wypowiedzi nie stanowi tutaj nie typ wypowiedzi o wyraźnie zaznaczonych i utrwalonych w danej kulturze kształtach, ale zjawisko tak wielorakie i nieuchwytne jak potoczne mówienie <- czynnik decydujący o swoistości mimetyzmu formalnego w przypadku dialogu powieściowego. Nie jest to sprawa indywidualnego wyboru - w znacznej mierze zależy od stopnia świadomości społecznej.

Mimetyzm formalny podporządkowuje te elementy, które w oryginale mają charakter użytkowy i służą komunikacji (bezpośredniej).

Jest on konwencją literacką - pozwala ona wprowadzić w obręb dzieła takie żywioły, które są genetycznie pozaliterackie.

Kolokwialność i potoczność dialogu jest efektem wypracowania takiej konwencji, która tworzy złudzenie naturalności i potoczności; (a nie tylko reprodukowanie mowy).

Złudzenie to ujawnia się, gdy pisarz wychodzi poza język literacki swojej epoki, gdy sięga po slang, argot¹, gwarę.

Język narracji stanowi także interpretację dialogu; powiadamia także o tym, jak się mówi <- metajęzykowe rozpatrywanie narracji.

FUNKCJE METAJĘZYKOWE WOBEC NARRACJI:

l Znaczenie szersze - wszelka narracja ma charakter metajęzykowy, skoro opowiada o mówiących bohaterach; (metajęzyk jako składnik ogólnej kompozycji narracyjnej)

2. Znaczenie węższe - element ten ujawnia się e tych segmentach narracji, które bezpośrednio towarzyszą przytaczanym wypowiedziom; stanowią akompaniament narracyjny dialogu. Bezpośredni akompaniament wchodzi w ogólną kompozycję.

ZADANIA AKOMPANIAMENTU:

1

argot [wym. argo] jęz. "potoczna odmiana języka narodowego, używana przez określoną grupę społeczną odznaczająca się ekspresywnością i pewnym zasobem odrębnego słownictwa; gwara środowiskowa*

Druk i opracowanie: Michał Pyka