34895

Kodycyl — od czasów Augusta

Idea: pewne rozporządzenia na wypadek śmierci można zawrzeć nie tylko w testamencie, ale i wformie prośby w nieformalnym liście - kodycylu (codicili), skierowanym do spadkobierców testamentowych (jeżeli spadkodawca sporządzi) testament) lub beztestamentowych (jeżeli nie sporządził testamentu).

W kodycylu — nieformalne zapisy (fideikomisy) i inne dyspozycje testamentowe, z wyjątkiem ustanowienia dziedzica i wydziedziczenia

W testamencie umieszczano zazwyczaj klauzulę kodycylarną, która pozwalała w przypadku nieważności testamentu z powodu nieodpowiedniej formy lub treści, utrzymać go w mocy jako kodycyl. Wówczas spadkobierców ustanowionych w takim „testamencie" uznawano za fideikomisariuszy uniwersalnych.

D.29,1,3 (Ulpian w księdze 2 „Komentarza do dzieł Sabinusa"): Większość cywilów, gdy sporządzają testament pisemnie zazwyczaj życzy sobie dodać, aby ten również jako kodycyle był ważny.

Klauzula kodycylna (przykład): „chcę, aby to oto rozrządzenie majątkiem było ważne, jak tylko jest taka możliwość"

Uwaga interpretacyjna! klauzuli kodycylarnej nie można było domniemywać, to miała być wyraźna deklaracja spadkodawcy