35272

podatkowej, np. z punktu P do punktu N lub H. spowoduje wzrost dochodów państwa z tytułu podatków.

W rzeczywistości kształt krzywej Laffera jest różny dla różnych krajów, systemów podatkowych itp, jednakże krzywa ta w jasny sposób ilustruje związek miedzy ciężarami podatkowymi a aktywnością gospodarczą, czyli stopniem wykorzystania zasobów w gospodarce Równie ważne jest to, że z krzywej Laffera wynikają istotne przesłanki dla polityki podatkowej państwa Jeżeli polityka ta jest zorientowana na szy bkie powiększanie dochodów państwa przez wzrost stawek podatkowych, to okaże się, że w dłuższym okresie wystąpi zjawisko przeciwne - dochody państwa zaczną spadać.

Koncepcja krzywej Laffera jest niewątpliwie atrakcyjna ze względów poznawczych, jednak wykorzystanie jej w polityce podatkowej (gospodarczej) nie jest łatwe. Wynika to z jej nazbyt abstrakcyjnego charaktem. Analiza związku między nakładami podatkowymi i zastosowanymi skalami podatkowymi może być wielce przydabra w analizie zachowań mikropodmiotu - pojedynczego podatnika, w przypadku którego można uściślić zależność pomiędzy ciężarem podatkowym a decyzjami podatnika o rozszerzeniu lub ograniczeniu działalności gospodarczej Zresztą nawet w tak zredukow'anych relacjach państwo-podatnik trzeba byłoby wykluczyć wpływ pozapodatkowych czynników wpływających na decyzje podatnika o zakresie działalności gospodarczej. Tym bardziej byłoby wielkim uproszczeniem proste sumow'anie zachow'ań i decyzji podatników' w skali całej gospodarki narodowej. Ponadto trzeba uwzględnić, że podatnik obciążony jest - z reguły - wieloma podatkami o zróżnicowanych przesłankach ich nakładania. Czym innym są podatki od nieruchomości, a czym innym są podatki typu dochodowego Można też przyjąć, że użyteczność krzywej Laffera dla kształtowania polityki podatkowej jest większa w przypadku analizy wpływu obciążeń podatkowych, w tym skal podatkowych (progresywnych), w odniesieniu do podatków' dochodowych, mniejsza zaś w odniesieniu do podatków przychodowych i majątkowych.

Mimo, że krzywa Laffera jest niewystarczającym narzędziem kształtowania polityki podatkowej państwa, to umożliwia ona samo uświadomienie, jakie skutki może wywołać dana stawka podatkowe Pozwala to na uniknięcie powiększania się szarej strefy i obciążania społeczeństwa większym podatkiem, z którego i tak dochody państwa są mniejsze niż by można to było zakładać Ponadto niższe podatki oznaczają m in : wzrost produkcji i szybszy wzrost gospodarczy, przyciągnięcie zagranicznych inwestorów oraz spadek bezrobocia.

Idea krzywej Laffera poparta jest więc rzeczywistością podatkową Najbardziej reprezentatywnym przykładem są zmiany jakie nastąpiły w USA w latach 80 Ronald Reagan, po objęciu prezydentury, rozpoczął reanimację amerykańskrej gospodarki właśnie od obniżki podatków, co dało efekty jakich spodziewał się ówczesny doradca ekonomiczny prezydenta - Arthur Laffer. Wpływy do budżetu zamiast spadać, rosły, i zapoczątkowały kilkuletni okres wysokiej koniunktury gospodarczej oraz wyraźny spadek bezrobocia Polskim przykładem - niestety negatywnym - może być podwyższenie w 2000 roku akcyzy na samochody z 2 do 6%, zamiarem uzyskania większych przychodów do budżetu. Spowodowało to skutki odwTotne, a mianowicie zebrano 35 tnln złotych mniej, a sprzedaż samochodów spadla o prawie 30%.