35614

Administracja publiczna (typowe cechy). Możliwe jest ustalenie typowych cech administracji takich, które nie muszą występować stale, lecz pojawiają się regularnie i w skutek tego są istotne dla samej istoty administracji. I.Administracja icst zjawiskiem społecznym. Przedmiotem administracji jest współżycie społeczne. Administracja musi zajmować się sprawami wspólnoty i członkami tej wspólnoty. Z faktu tego wynika ukierunkowanie administracji na interes publiczny. Interes publiczny nie jest ustalony raz na zawsze, lecz jest zmienny w czasie, a nawet wdanym czasie jest rozumiany niejednolicie. Interes publiczny może się całkowicie lub częściowo pokrywać z interesami indywidualnymi, ale może też się im przeciu'stawiać. Przy ustaleniu interesu publicznego należy' uwzględnić interesy poszczególnych jednostek, zważywszy, że istnieją określone zasadnicze praw'a człowieka. 2 Administracje cechują aktywność, inicjatywa, działalność ukieninkowana na przyszłość. Ta cech występuje wyraźnie, gdy administracja wykonuje ustawy. To, co ustawodawca określa generalnie i abstrakcyjnie, administracja ma przekształcić w rzeczywistość. Administracja nie ogranicza się tylko do wykonywania ustaw, lecz wykonuje wiele zadań, które nie są ustalone w drodze ustaw', ale wynikają ogólnie z jej zadań, np. budowa dróg publicznych. W tym zakresie administracja może rozwijać swoją inicjatywę i podejmować działania według własnych wyobrażeń. Cala działalność administracji publicznej jest poddana kontroli. Ta cecha odróżnia administrację od wymiaru sprawiedliwości. Niezawisły sędzia rozpoznaje sprawy ale ich nie kreuje Natomiast administracja realizuje określone cele państwa bądź związków publicznoprawnych; kształtuje przez to przyszłość. Jest to zasadnicza cecha administracji, która odróżnia ją od wymiaru sprawiedliwości Konieczność kształtowania przyszłości wymaga jednolitego kierownictwa. 3.Adminisuacia podejmuje konkretne środki do uregukwyąnia spraw jednostkowych i urzeczywistnienia określonych przedsięwzięć. Ta cecha odróżnia administrację od ustawodawstwa, które ukierunkowane jest na wydawanie generalnych i abstrakcyjnych uregulowań i pizez to obejmuje wielość przypadków'. Tego punkhi widzenia nie można absolutyzować.

Prawo administracyjne (pojęcie). Podmiotowa określ Prawa adm: jest to zespól norm, które regulują administracyjną działalność państwa. Jako punkt wyjścia przy tym określeniu bierze się U eść działania- administrowania Podmiotowe określenie: Prawo adm jest to zespól norm prawnych, regulujących te stosunki społeczne, które wynikają w toku działalności organów administracyjnych. Ogólnie można powiedzieć, że prawo adm jest gałąź prawa, która reguluje działalność organów państwowych, podejmowanych w celu wykonywana ustalonych prawem zadań organizatorskich, wypełnianych w swoistych formach działania Prawo adm reguluje przede wszystkim stosunki między administracją a obywatelami i tworzy prawra i obowiązki obywateli ale zawsze wobec adm Nonny prawa administracyjnego dzielimy na 1) ze względu na regulowaną tematykę: a) normy bezpośrednio dotyczące aparatu adm tworzą ustrojowe prawo adm ; b) nonny bezpośrednio dotyczące toku działania organów adm.- tworzą procedurę adm.; c) nonny, które dotyczą konkretnych działów' adm publicznej- mateńalne pr. adm, nonny te tworzą szczegółową część pr. adm , np. prawo budowlane; 2) ze względu na charakter stosunku łączącego organ stosujący normę z adresatem: a) nonny regulujące stosunki ze sfery zewnętrznej tj. między organem adm. i innymi podmiotami adm. z jednej strony a obywatelami i osobami prawnymi z drogiej; b) nonny regulujące stosunki wewnątrz systemu organizacji adm