Kultura w sensie podmiotowym wyrażająca się w życiu duchowym człowieka, w naszych myślach, emocjach i możliwościach może być dla człowieka pewnym zagrożeniem w sytuacji gdy człowiek zamyka się w sobie jeżeli wybiera nie realne byty tylko idee i jeżeli człowiek zostanie oddzielony od realnego świata mnogości bytów natomiast dąży tylko do świata idealnego, w któiym funkcjonują nie realne byty ale tylko idee i teorie bytów. Należy przypomnieć czym charakteryzuje się realny świat natury i jakie znaczenie ma ich realistyczne istnienie. Struktura bytowa realnych bytów wskazuje na właściwą zasadę istnienia i rozwoju, nie jest to jakiś zlepek części, które w sposób mechaniczny są dodawane do siebie. Do tego świata zalicza się ludzi, zwierzęta, rośliny, cząstki materii oraz Boga. Bóg jest tylko istnieniem (jest samoistnym istnieniem) i tym różni się od innych bytów. Mamy więc do czynienia z rzeczywistością realnych bytów, które mają swoją strukturę i bytem samoistnym. Wszystkie byty powiązana są ze sobą relacjami, są to relacje osobowe. Porównując świat natury a świat kultury należy zauważyć, że świat realnych bytów, domaga się w kulturze pewnego świadectwa, pewnego ujęcia. Informacje o realnych bytach muszą być przez kulturę przekazywane ponieważ w przeciwnym razie nie jest głoszona prawda i występuje fałszowanie rzeczywistości. Fałsz w kulturze występuje również wtedy, gdy nie ma w kulturze humanizmu, który jest oparty o relacje wiary, nadziei i miłości.
Informacje o realnych bytach domagają się w kulturze pewnego świadectwa ponieważ w przeciwnym razie nastąpi sfałszowanie rzeczywistości.