■ W krajach kultury zachodniej praktyka interpretacyjna opiera się na zasadzie pierwszeństwa wykładni językowej i zasadzie pomocniczości wykładni systemowej i funkcjonalnej - odpowiada to „złotej regule” (The Golden Kule), którą sformułowały sądy angielskie pod koniec XIX wieku, podobnej do „reguły jasnego znaczenia” (Ptain Meaninti Rule) autorstwa O. Holmesa, do której odwołują się sądy w USA. Na tej zasadzie opiera się wykładnia prawa europejskiego i międzynarodowego
—> Interpretator powinien się opierać na rezultatach wykładni językowej i dopiero gdy■ ta prowadzi do nie dających się usunąć wątpliwości korzy stać z wykładni systemowej, jeśli natomiast również wykładnia systemowa nie doprowadziła do wątpliwości interpretacyjnych, to wolno jest posłużyć się wykładnią fimkcjonałną.
—» Od jasnego (nie budzącego wątpliwości) rezidtatu wykładni językowej wolno odstąpić i oprzeć się na wykładni systemowej ty tko wtedy, gdy przemawiają za tym ważne racje; od jasnego rezultatu wykładni językowej i systemowej wolno odstąpić i oprzeć się na wykładni funkcjonalnej ty lko wtedy, gdy przemawiają za tym ważne racje.
Reguły wykładni sensu stricto - dyrektywy wykładni językowej, systemowej i funkcjonalnej oraz domniemania interpretacyjne
Dyrektywy wykładni sensu largo - reguły kolizyjne oraz reguły wnioskowań prawniczych.
■ Zasada pierwszeństwa wy kładni sensu stricto - interpretator może się odwołać do wnioskowań prawniczych (np. analogii) lub reguł kolizyjnych tylko wtedy gdy nie rozstrzygnie problemu interpretacyjnego przy pomocy dyrektyw wykładni sensu stricto