8. Przewodniczenie Straży Praw.
Przyjęto zasadę nieodpowiedzialności monarchy, wprowadzając odpowiedzialność zasiadających w Straży Praw ministrów, którzy musieli kontrasygnować wszystkie wydawane w jego imieniu akty prawne.
Nowym centralnym organem władzy wykonawczej została Straż Praw. Składała się ona z króla (przewodniczący), prymasa (głowa duchowieństwa i przewodniczący Komisji Edukacji Narodowej) oraz 5 ministrów: policji (jeden z marszałków), pieczęci czyli spraw wewnętrznych (jeden z kanclerzy), interesów cudzoziemskich (drugi z kanclerzy), wojny (jeden 2 hetmanów) i skarbu (jeden z podskarbich). Bez prawa głosu w Straży Praw zasiadali marszałek sejmu oraz pełnoletni następca tronu. (Ministrów do Straży Praw powoływał król spośród wszystkich ministrów, którychłącznie było 14. Nominację przeprowadzano podczas sesji sejmowej, na której posłowie mogli wyrazić wobec kandydata wotum nieufności. Za swą działalność ministrowie ponosili odpowiedzialność parlamentarną i konstytucyjną. Odpowiedzialność parlamentarną (polityczną) ministrowie ponosili przed sejmem (obydwie izby), który większością 2/3 mógł wobec nich uchwalić wotum nieufności za kierunki i celowość prowadzonej przez nich polityki. Odpowiedzialność konstytucyjną (za naruszenie prawa ministrowie ponosili przed
sądem sejmowym, na podstawie oskarżenia sformułowanego zwykłą większością głosów połączonych izb. Konstytucja nie wprowadziła natomiast odpowiedzialności solidarnej ministrów, którzy nadal odpowiadali indywidualnie.
Straży Praw podporządkowane były 4 komisje wielkie: Policji, Wojska, Skarbu i Edukacji Narodowej.