37001

W budowie zewnętrznych warstw Ziemi wyróżnia się dwie główne części o odmiennych właściwościach fizycznych: litosferę I astenosferę Teoria tektoniki pl>1 przyjmuje, że litosfera nie jest ciągła, lecz składa się z kilkunastu sztywnych płyt tektonicznych, zwanych też krami, które przemieszczają się pod wpływem ruchów konwekcyjnych plastycznej astenosfery. Płyty tektoniczne dzieli się na kontynentalne i oceaniczne.

3 podstawowe rodzaje granic między płytami:

1.    granice rozbieżne,

2.    granice zbieżne,

3.    granice poziomoprzesuw cze.

Subdukcja - w teorii tektoniki płyt, proces polegający na wciąganiu lub wpychaniu jednej płyty litosferycznej (płyty oceanicznej) pod drugą (oceaniczną lub kontynentalną) Strefy subdukcji są jednym z rodzajów granic zbieżnych płyt litosfery.

Wyróżnia się trzy typy stref subdukcj i:

typ andyjski - kra oceaniczna wciągana jest pod krę kontynentalną. Strefę kolizji wyznacza glębokomorski rów oceaniczny. W pewnej odległości od strefy powstaje orogen kolizyjny, w którym dochodzi do sibiego sfaldowania osadów zdzieranych płyty oceanicznej, występuje intensywny wulkanizm oraz liczne trzęsienia ziemi.

typ japoiiski - kra oceaniczna jest również wciągana pod krę kontynentalną, ale subdukcja związana jest z wytworzeniem się luków wyspowych i basenu marginalnego (zalukowego), posiadający skonrpę oceaniczną Strefę kolizji podobnie jak w typie andyjskim wyznacza rów oceaniczny.

typ mariański - w tym przypadku kra oceaniczna wciągana jest pod inną krę oceaniczną, jednocześnie następuje kolizja dwóch luków wyspowych, względnie luku wyspowego i podmorskiego grzbietu. Strefy tego typu występują w zachodnim obramowaniu Oceanu Spokojnego.