37147

wnętrzu solenoidu jest w przybliżeniu jednorodne, przy czyni jednorodność jest tym dokładniejsza, im ciaśniej są nawinięte zwoje oraz im jest ich więcej. We wnętrzu bardzo długiego solenoidu pole jest niemal dokładnie jednorodne.

Rys.3 Solenoid.

Solenoid odgrywa w teorii pola magnetycznego podobną rolę, jak kondensator w elektrostatyce, właśnie dlatego, że pozwala wytworzyć pole jednorodne Przekrój i długość solenoidu nie wywierają wpływu na pole magnetyczne w jego wnętrzu. Chodzi o to, że na zewnątrz długiego solenoidu pole magnetyczne znika tym dokładniej, im dłuższy jest solenoid

2) EFEKT HALLA.

Jeżeli płytkę z metalu lub przewodnika umieścimy w polu magnetycznym prostopadłym do powierzclmi płytki (rys.4), a następnie przepuścimy przez nią prąd elektryczny, to pomiędzy punktami A i B wytworzy się różnica potencjałów zwana napięciem Halla

Rys.4

Schemat powstania napięcia Halla.

Załóżmy, że nośnikami ładunku są elektrony (co jest słuszne w metalach i półprzewodnikach typu n). Jeżeli w punktach C i D przyłożymy napięcie elektryczne, to przez próbkę będzie płynąć prąd I. Wytworzone w próbce pole elektryczne E_x będzie skierowane zgodnie z kierunkiem płynącego prądu, natomiast elektrony będą poruszać się w kienmku przeciwnym do pola z prędkością v_x . Gęstość prądu płynącego przez płytkę jest zależna od wartości ładunku e, ich koncentracji n oraz prędkości

O)

j = exi>v'_x

Natężenie prądu I można określić jako iloczyn gęstości prądu j i powierzclmi S prostopadłej