37153

Stosują wzory mechaniki kwantowej możemy zapisać równanie falowe odpowiadające

drganiom jąder w postaci:

Równanie to prowadzi do wniosku, że energia oscylacyjna może posiadać tylko wartości:

gdzie v = 0,1,2... ; występująca we wzorze powyższym połówka jest charakteiystyczna dla mechaniki kwantowej i prowadzi do zerowej energii oscylacyjnej :

Według dawniejszych teorii kwantowych energia oscylacji miała być całkowitą wielokrotnością lixv₀. Liczbę całkowitą v nazwano oscylacyjną liczbą kwantową.

Przeskoki energetyczne oscylacyjne towarzyszące przeskokowi elektronowemu nie są związane żadną ostrą regułą wyboru , w zasadzie wszystkie przeskoki są dopuszczalne. Istnieje jednak odgrywająca w spektroskopii drobinowej ważną rolę tzw. reguła Francka -Condona, która pozwala stwierdzić jakim przeskokom odpowiada największe natężenie promieniowania. Franek zwrócił uwagę na to, że masy drgających w drobinie atomów są bardzo duże w porównaniu z masą elektronu, toteż atomy powinny wykazywać dużą bezwładność w porównaniu z elektronami Wobec tego, wg Francka, gdy zachodzi przeskok elektronowy, w czasie jego trwania - który jest bardzo krótki - położenie i prędkość drgających atomów nie doznają dostrzegalnej zmiany. Na wykresie energii potencjalnej drgań atomów drobiny oznacza to, że przejście od stanów drobiny elektronowo wzbudzonych do stanów elektronowo nie wzbudzonycli, czy też przejścia odwrotne, zachodzą bez zmiany odległości atomów w drobinie, a więc w^rzdluż prostych pionowycli, przy czym nie ulega zmiame prędkość mchu atomów. Ale najdłużej przebywają atomy w sąsiedztwie swych położeń krańcowego wychylenia w jedną i drugą stronę ; w^robec tego najbardziej prawdopodobne są przejścia bądź z punktów' pizecięcia poziomów energii drgań z krzywą potencjalnej energii drgań, bądź też do tych punktów'.

II. PODSTAWOWE ZALEŻNOŚCI.

Światło przechodzące pizez ośrodek materialny ulega absorpcji. Osłabienie równoległej, monocliromatycznej wiązki świata o natężeniu E na drodze dx można wyrazić wzorem :

- dE_x= E_x*_xxix    (1)

gdzie k_x - w'spółczymiik absor pcji zależny od długości fali

Oznaczając przez E_ox natężenie światła padającego, przez E_k. natężenie światła po przejściu przez absorbent, L - gmbość warstwy absorbenta, równanie (1) można doprowadzić do postaci

(2)

(3)