37436

biomasy. Od 1970 r!

W latach 90. Szwecja podjęła restytucję Fucus vesiculosus, niestety nie udało się to, z powodu takiego jaki doprowadził do jego zniknięcia.

-Krasnorosty(Rhodophyfa)

Furcellaria sp.

-Nasienne (Spermathophyta)

Zoslera marina (trawa morska) tam samica śledzia skład ikrę, która przyczepia się do trawy i to było doskonale miejsce tarła. Na skutek nadmiernej eutrofizacji łąki zaczęły ginąc.

Mniejsze zespoły tworzą : Patamogeton. ..

Udział fitobentosu w zatoce Puckiej wewnętrznej

1977 - kiedyś było duże zróżnicowanie gatunkowe, najwięcej występowało Zostera marina, potem Fucus, Ectocarpaceae, trochę Phylophora Nastąpił 2 krotny wzrost biomasy w latach 88. Zwiększona ilość Ectcarpaceae, trawy morskie, b. mato reszt.

Niskie zasolenie ogranicza liczbę gatunków fitobentosu w Bałtyku W miejsce roślin nasiennych pojawiają się takie gatunki jak:

■Enteromorpha sp. Cladophora sp. - zielenice

-Pilayella titoraiis, Ectocarpus silicutosis - brunatnice (wolą środowisko kamieniste) Pilayella to niebezpieczny, agresywny gatunek, szybko się mnoży i zarasta ciasno dno odcinając światło i pożywienie np: dla omułka.

Ograniczenia batymetryczne zasięgu fitobentosu:

Im lepsze warunki świetlne tym fitobentos może niższe partie zajmować.

Na początku stulecia zajmował do 25 m w głąb.

1978-80 sięgał do 9 m., a w 1985 do 6m.

Surowa masa mikroflory dennej z biegiem czasu do 1970 gwałtownie wzrosła, następnie drastycznie zaczęła maleć.

GiębiaGdańska

Zespoły organizmów dominujących w latach:

-    1925 - 25,5 g/m² masy mokrej. Gatunki: Macoma calcarea, głównie Bivalvia,

Pontoporeia femorata, Crustacea - skorupiaki.

-1951 - ok. 3g/m² masy mokrej

Zmiana składu gatunkowego, coraz popularniejsze robaki - Scotoplas amiger, Polychaeta. Zamiast Macoma calcarea pojawiła się Macoma baltica - jest mniejsza, ma mniejsze znaczenie, więcej ich ryba musi zjeść i więcej ich szukać, więcej energii więc zużywa na znalezienie pożywienia.

-    1980 - 2,11 g/m² masy mokrej, spadek do 0,07-0,14 g/m² Wystąpił tylko gatunek Hediste sarsi (Polychaeta). Gatunek ten jest bardzo odporny.

Podsumowując:

1940-50 było 9 gatunków, głównie małże występowały 1950-60 7 gatunków, dużo małży, trochę robaków 1960-70 4 gatunki, głównie robaki Polychaeta

1970-80 3 gatunki, gwałtowny spadek liczebności, wyłącznie robaki Polychaeta 1980-90 1 gatunek, coraz niższa liczebność, tylko robaki Polychaeta.

Zwiększa się obszar powierzchni dna pokrytych siarkowodorem z biegiem czasu, jednocześnie zwiększa się ilość obszarów z deficytem tlenowym lub jego zupełnym brakiem.