HISTORIA FILOZOFII STAROŻYTNEJ
AnaKsymanderzMiletti
Żyl na przełomie VII i VI wieku p.n.e. (urodził się około dwudziestu lat po Talesie).
Uczeń Talesa, autor pierwszego w Grecji dzieła filozoficznego: ,0 naturze" („Per/psyc/ieos-); być może najświetniejszy umysł wśród Jończyków.
Prawdopodobnie to on wprowadził termin arche, zasady, dla oznaczenia primium - pierwszej i ostatecznej rzeczywistości, physts. Uznał, że zasadą tą jest bezkres (apeiron).
■ bezkres to coś nieograniczonego, nieskończonego: zewnętrznie (ilościowo) i wewnętrznie (jakościowo);
- to, co nie ma początku ani końca nie powstało i nie zginie - z tej racji może być zasadą wszystkiego;
- według Arystotelesa, Anaksymander uważał, że to, co nieskończone, obejmuje, kieruje i rządzi wszystkim - a taka jest właśnie funkcja zasady;
- także Arystoteles pisał, że Anaksymander uznał wskazaną przez siebie zasadę za boską, ponieważ jest ona niezniszczalna i nieśmiertelna;
- teologia Anaksymandra była naturalistyczna - to, co boskie jest nie różne od świata, lecz jest jego istotą;
- „nieskończone nieba są bogami" - istnieje nieskończona liczba śmiertelnych światów, wszystko zaś jest pełne bogów;
Wszystko powstało z jednej zasady - bezkresu, poprzez rozdzielenie przeciwieństw, na skutek wiecznego ruchu. Rzeczy powstają z bezkresu i w niego się obrócą - jest to kara za niesprawiedliwość (którą jest walka i sam byt przeciwieństw); świat powstaje przez rozpad przeciwieństw, odpokutuje - umierając.
Nieskończoność zasady implikuje nieskończoną ilość światów, które z niej powstają. Nasz świat powstał w niejasny sposób, poczynając od rozpadu ciepła i zimna.
Anaksymander prezentuje daleko już posunięty logos - Ziemia nie potrzebuje podpory, utrzymuje się dzięki równowadze sił. Rozwój organizmów rozpocza) się od zwierząt wodnych.