38169

a.    Skarga o stwierdzenie nieważności (unieważnienie).

b.    Skarga na bezczynność (zaniechanie).

c.    Skarga o odpowiedzialność pozaumowną (odszkodowanie).

a. Skarga o stwierdzenie nieważności (art. 230 TWE)

•    Z jakiego powodu?

•    Kto może wnieść skargę? (różnice między rodzajami powodów)

Orzeczenie Plaumann przeciwko Komisji z 15 lipca 1963:

dopuszczalność skargi osoby fizycznej lub prawnej na decyzję, które mimo przyjęcia w formie decyzji skierowanej do innej osoby (przede wszystkim państwa członkowskiego UE), dotyczą jej tezp.QŚ!sdniQJMdymdut±nis.-

b.    Skarga na bezczynność (art. 232 TWE)

•    W jakiej sytuacji?

Akt prawny musi być wyraźnie określony, jego wydanie musi być obowiązkiem instytucji; może to być np. nie wykonanie orzeczenia o stwierdzeniu nieważności aktu.

•    Przeciwko jakiemu aktowi tego typu skargę mogłaby wnieść osoba fizyczna?

Musi być spełniony ten sam warunek, co w przypadku skargi o unieważnienie: niewydany akt miałby dotyczyć skarżącego nieuprzywilejowanego bezpośrednio i indywidualnie.

•    Jak wygląda procedura?

Najpierw należy wystosować wezwanie do działania, instytucja ma 2 miesiące na reakcję, po ich upływie powód ma 2 miesiące na skargę.

c.    Skarga o odpowiedzialność pozaumowną

-Kto może wnieść skargę ?

-    Państwa członkowskie? TAK

-    Osoby fizyczne i prawne? TAK

-    Instytucje? NIE

•    Jakie warunki muszą zostać spełnione?

Niezgodne z prawem postępowanie instytucji lub jej pracownika.

•    Szkoda musi być rzeczywista.

•    Związek z innymi rodzajami skarg.

Nie ma automatycznego powiązania.

Najpierw należy wyczerpać środki wewnątrzkrajowe.

Tryb prejudycjalny (art. 234 TWE)

Inne nazwy: odesłanie prejudycjalne, pytanie prejudycjalne, orzeczenie wstępne.

•    Dotyczy:

Obowiązek zadania pytania gdy:

1.    Podniesiona zostanie kwestia legalności aktu prawa wspólnotowego.

2.    Sprawa rozpatrywana jest w ostatniej instancji.

•    Doktryna „acte clalr” - gdy właściwe zastosowanie przepisu jest tak oczywiste, że nie pozostawia racjonalnych wątpliwości

•    Czy sędzia krajowy ma obowiązek zadać pytanie na żądanie strony? NIE

•    Orzeczenia wstępne rozpatruje tylko ETS, nie SPI.

•    ETS ma obowiązek udzielić odpowiedzi, ale może to zrobić odmawiając rozpatrzenia sprawy. Z jakiego powodu?

pytanie nie dotyczy wykładni prawa wspólnotowego,

przedmiotowa norma prawa wspólnotowego nie ma faktycznego związku ze sprawą, pytanie ma charakter hipotetyczny lub jest zbyt ogólne, nie został przedstawiony stan faktyczny.

ETS może odpowiedzieć inaczej, niż odnosząc się do samego pytania. Jak?