nie będzie chłodny, ani goracość, która jest w nim.
Argumentacje są oceniane z różnych punktów widzenia, m.in. poprawności, godziwości, skuteczności. Mówiąc inuticyjnie i niezbyt ściśle, argumentacja jest praktycznie poprawna, gdy użyte przesłanki w niej:
• są akceptowane (przez audytorium)
• w dostatecznym stopniu uzasadniają tezę.
Istnieje różnica pomiędzy argumentacjami, z jakimi spotykamy się w życiu codziennym (np. polityce) i w nauce (np. matematyce). W przypadku argumentacji występującej w nauce proponent chce aby jego argument był powszechnie przekonujące, tj. zasadniczo zwraca się do wszystkich osób oczywiście zdolnych zrozumieć jej wywód. Uzasadnienie tezy polega na jej wywnioskowaniu z przesłanek. Natomiast argumentacjach wyst. W życiu codziennym proponent stara się się przekonać o prawdziwości danej tezy jakieś wybrane (na ogół wąskie) audytorium. To że nie przekona innych osób które z przedstawianym argumentem zapoznały się przez przypadek jest z punktu widzenia celu argumentacji jest zupełnie obojętne. Uzasadnienie tezy nie musi polegać na wywnioskowaniu jej z danych przesłanek, lecz może być oparte na jakimś chwycie retorycznym; przykładem może być tzw. argument z autorytetu (argumentum ex auctoritare), w którym dany pogląd uzasadnia się tym, że podziela go jakaś wskazana osoba/grupa osób pełniące rolę autorytetu.
Argumenty
Proste
Złożone
Argument jest złozony jeżeli zawiera on inne pomocniczne argumenty, mające służyć uzasadnieniu pewnych mniej oczywistych przesłanek (tzw. podargumenty); schematycznie:
Teza (konkluzja) główna T jest bezpośrednio wspierana tylko przez P3, P4 i P6, z których P3 i P4 są tezami (konkluzjami) pewnych podargumentów (argumentów pomocniczych):
Argument jest prosty (bezpośredni) jeżeli nie zawiera żadnych podargumentów.