14
część narzędzi systemowych była napisana w C, logiczne było pisanie kolejnych w tym samym języku.
Kilka z obecnie powszcdnue stosowanych systemów operacyjnych takich jak Linux, Microsoft Windows zostały napisane w języku G.
W 1978 roku Ritdiie i Kerninghan opublikowali pierwszą książkę nt. języka C “The C Programming Language”. Owa książka przez wiele lat była swoistym “wyznacznikiem”, jak programować w języku C. Była więc to niejako pierwsza standaryzacja. nazywana od nazwisk twórców “K&R". Oto nowości, wprowadzone przez nią do języka C w stosunku do jego pierwszych wersji (podiodzących z początku hit 70.):
• możliwość tworzenia struktur (słowo struct)
• dłuższo typy danych (modyfikator long)
• liczby całkowite l>ez znaku (modyfikator unsigncd)
• zmieniono operator “=+” na “+=”
Ponadto producenci kompilatorów (zwłaszcza AT&T) wprowadzali swoje zmiany, nieobjęte standardem:
• funkcje nie zwracające wartości (void) oraz typ void*
• funkcje zwracające struktury i unie
• przypisywanie wartości st rukturom
• wprowadzenie słowa kluczowego const
• utworzenie biblioteki standardowej
• wprowadzenie słowa kluczowego enuin
Owo nieoficjalne rozszerzenia zagroziły spójności języka, dlatego też powstał standard. regulujący wprowadzone nowinki. ()<1 1983 roku trwały prace standaryzacyjne, aby w 1989 roku wydać standard C89 (poprawna nazwa to: ANSI X3.159-1989). Niektóre zmiany wprowadzono z języka C++, jednak rewolucję miał dopiero przynieść standard C99, który w-prowadzil m.in.:
• funkcje inline
• nowe typy danych (np. long long int)
• nowy sposób komentowania, zapożyczony od C++ (//)
• przechowywanie liczi) zmiennoprzecinkowych zostało zaadaptowane do norm IEEE
• utworzono kilka nowych plików nagłówkowych (stdljool.h. inttypes.h)
Na dzień dzisiejszy normą olx>wiązującą jest norma C99.