9990199394

4

ROZDZIAŁ 2. O JĘZYKU C

część narzędzi systemowych była napisana w C, logiczne było pisanie kolejnych w tym samym języku.

Kilka z obecnie powszechnie stosowanych systemów operacyjnych takich jak Linux, Microsoft Windows zostały napisane w języku C.

Standaryzacje

W 1978 roku Ritchie i Kerninghan opublikowali pierwszą książkę nt. języka C — “The C Programming Language”. Owa książka przez wiele lat była swoistym “wyznacznikiem”, jak programować w języku C. Była więc to niejako pierwsza standaryzacja, nazywana od nazwisk twórców “K&R”. Oto nowości, wprowadzone przez nią do języka C w stosunku do jego pierwszych wersji (pochodzących z początku lat 70.):

•    możliwość tworzenia struktur (słowo struct)

•    dłuższe typy danych (modyfikator long)

•    liczby całkowite bez znaku (modyfikator unsigned)

•    zmieniono operator “=+” na “+=”

Ponadto producenci kompilatorów (zwłaszcza AT&T) wprowadzali swoje zmiany, nieobjęte standardem:

•    funkcje nie zwracające wartości (void) oraz typ void*

•    funkcje zwracające struktury i unie

•    przypisywanie wartości strukturom

•    wprowadzenie słowa kluczowego const

•    utworzenie biblioteki standardowej

•    wprowadzenie słowa kluczowego enum

Owe nieoficjalne rozszerzenia zagroziły spójności języka, dlatego też powstał standard, regulujący wprowadzone nowinki. Od 1983 roku trwały prace standaryzacyjne, aby w 1989 roku wydać standard C89 (poprawna nazwa to: ANSI X3.159-1989). Niektóre zmiany wprowadzono z języka CH—h, jednak rewolucję miał dopiero przynieść standard C99, który wprowadził m.in.:

•    funkcje inline

•    nowe typy danych (np. long long int)

•    nowy sposób komentowania, zapożyczony od C+-1- (//)

•    przechowywanie liczb zmiennoprzecinkowych zostało zaadaptowane do norm IEEE

•    utworzono kilka nowych plików nagłówkowych (stdbool.h, inttypes.h)

Na dzień dzisiejszy normą obowiązującą jest norma C99.