Rozdział 5
Przyjęło się, żc pierwszy program napisany w dowolnym języku programowania, powinien wyświetlić tekst np. “Hello World!’* (Witaj Święcie!). Zauważ, że sam język C nie ma żadnych mechanizmów przeznaczonych do wprowadzania i wypisywania danych
musimy zatem skorzystać ze specjalnie napisanych w tym celu funkcji — w tym przypadku printf, zawartej w standardowej bibliotece C (ang. C Standani Library) (podobnie jak w Pascalu używa się do tego procedur. Pascalowskim odpowiednikiem funkcji prinłf są procedury writeftwiteln).
W języku C deklaracje funkcji zawarte są w plikach naglóukourych posiadających najczęściej rozszerzenie .h, choć można także spotkać rozszerzenie Jtpp. przy czym to drugie zwykło się stosować w języku C++ (rozszerzenie nie ma swych “technicznych** korzeni jest to tylko |>ewna konwencja). Żeby włączyć plik nagłówkowy do swojego kodu. trzeba użyć dyrektywy kompilacyjucj #indudc. Ta dyrektywa powoduje, że przed procesem kompilacji danego pliku źródłowego, deklaracje funkcji z pliku nagłówkowego zostają dołączone do twojego kodu celem zweryfikowania |>oprawności wywoływanych funkcji.
Poniżej przykład, jak użyć dyrektywy #include żeby wkleić definicję funkcji printf z pliku nagłówkowego stdk>.h (Standard Input/Output.Hcadcrfile):
#include <stdio.h>
W nawiasach trójkątnych < > umieszcza się nazwy standardowych plików nagłówkowych. Żeby włączyć inny plik nagłówkowy (np. własny), znajdujący się w katalogu z kodem programu, trzeba go wpisać w cudzysłów:
#include "n»ój_plik_nagłóukowy .h"
Mamy więc funkcję printf. jak i wiele innych do wprowadzania i wypisywania danych, czas na pisanie programu. 1
Programy w C zaczyna się funkcją main, w której umieszcza się właściwy kod programu. Żeby rozpocząć tę funkcję, należy wpisać:
23
Domyślne pliki nagłówków' znajdują się w katalogu z plikami nagłówkowymi kompilatora. W Systemach z rodziny Unix będzie to katakig /ustr/includc, natomiast w systemu- Windowa ów katalog będzie umieszczony w katalogu z kompilatorem.