okoliczności, w których zostało ono złożone, zasady współżycia społecznego i ustalone zwyczaje.
Jeżeli przedmiotem interpretacji są znaki językowe (mówione lub pisane) to należy rozpoznać ich sens przede wszystkim, stosując słownikowe lub składniowe reguły językowe.
„Ustalone zwyczaje" to mogą być np. zwyczaje handlowe, z którymi należy wiązać swoiste znaczenie zwrotów językowych a nawet zachowań niejęzykowych,
Przykład: przybicie ręką, stwierdzające zawarcie umowy, odpowiednia gestykulacja maklerów giełdowych, którzy w ten sposób składają oświadczenie woli.
„Okoliczności, w których zostało złożone" - przy niejęzykowych postaciach oświadczenia woli kontekst sytuacyjny jest niezbędną przesłanką zrozumienia w ogóle jego sensu,
Przykład: osoba w sklepie samoobsługowym, wkładając określony przedmiot do koszyka i płacąc określoną cenę przy kasie nie wypowiadając ani jednego słowa również składa oświadczenie woli.
Jeżeli pojawiają się wątpliwości co do sensu oświadczeń woli, zarówno jednostronnych jak i umów, to powinno się mieć na względzie cel ku któremu zmierzają podmioty składające oświadczenie woli oraz zasady współżycia społecznego
Można wyodrębnić TRZY POZIOMY WYKŁADNI UMOWY:
literalny odwołujący się do dosłownego brzmienia umowy,
ustalany w oparciu o zasady współżycia społecznego i ustalone zwyczaje,
ustalony przez odwołanie się do zgodnego zamiaru stron i celu umowy.