38940

60

ROZDZIA L 9. INSTR UKCJE STER UJĄCE

Sinclude <stdio.h> int mainO {

int i;

for(i«l; i<-5; ++i){ printf("%d", i);

>

for( ; i>-l; i—){ printf("%d", i);

>

return 0;

>

Po analizie powyższego kodu, początkujący programista inoże stwierdzić, że pętla wypisze 123454321. Stanic się natomiast inaczej. Wynikiem działania powyższego programu będzie ciąg cyfr 12345654321. Pierwsza |>ętla wypisze cyfry “12345”, lecz po ostatnim swoim obiegu pętla for (tak jak zwykle) zinkrementuje zmienną i. Gdy druga pętla przystąpi do pracy, zacznie ona odliczać począwszy od liczby i=6, a nie 5. By spowodować wyświetlanie liczb o 1 do 5 i z powrotem wystarczy gdzieś między ostatnim obiegiem pierwszej pętli for a pierwszym obiegiem drugiej pętli for zmniejszyć w'artość zmiennej i o 1.

Niech podsumowaniem będzie jakiś działający fragment kodu. który może obliczać wartości kwadratów liczb od 1 do 10.

Sinclude <stdio.h>

int main O

<

int a;

for (a-l; a<-10; ++a) { printf ("y,d\n", a*a);

>

return 0;

>

W kodzie źródłowym spotyka się często inkrementację i++. Jest to zły zwyczaj, biorący się z wzorowania się na nazwie języka C++. Post-inkrementacja i++ powoduje, że tworzony jest obiekt tymczasowy, który jest zwracany jako wynik operacji (choć wynik ten nie jest nigdzie czytany). Jedno kopiowanie liczby do zmiennej tymczasowej nie jest drogie, ale w^f pętli “for” takie kopiowanie odbywa się po każdym przebiegu pętli. Dodatkowo, w C++ podobną konstrukcję stosuje się do obiektów — kopiowanie obiektu może być już czasochłonną czynnością. Dlatego w pętli “for” należy stosować wyłącznie ++i.