38962

83

DALSZE INFORMACJE

W tym przypadku nic jesteśmy w stanie zamienić a i b miejscami, Ik> obie funkcje korzystają z siebie nawzajem. Rozwiązaniem jest wcześniejsze zadeklarowanie funkcji. Deklaracja fmikcji (zwana czasem prototypem) to po prostu przekopiowana pierwsza linijka funkcji (przed otwierającym nawiasem klamrowym) z dodatkowo dodanym średnikiem na końcu. W naszym przykładzie wystarczy na samym początku wstawić:

int b(int p);

W deklaracji można (>ominąć nazwy parametrów funkcji: int b(int);

Bardzo częstym zwyczajem jest wypisanie przed funkcją main samych prototypów funkcji, by ich definicje umicśck: po definicji funkcji main, np.:

int a(void); int b(int p);

int main()

return b(l);

>

int a() return b(0);

>

int b(int p)

<

if( p — 0 ) return 1; else

return a();

>

Z poprzednich rozdziałów pamiętasz, że na początku programu dołączaliśmy tzw. pliki nagłówkowe. Zawierają one wlaśmc prototypy funkcji i ułatwiają pisanie dużych programów. Dalsze informacje o plikach nagłówkowych zawarte są w rozdziale Tworzenie bibliotek.

Zmienna liczba parametrów

Zauważyłoś zapewne, że używając funkcji printf() lub scanf() po argumencie zawierającym tekst z odi>owicdniuii modyfikatorami mogłeś |X)daó praktycznie nieograniczoną liczbę argumentów. Zapewne deklaracja obu funkcji zadziwi Cię jeszcze bardziej:

int printf(const char *format, ...); int scanfCconst char *format, ...);

Jak widzisz w deklaracji zostały użyte 3 kropki. Otóż język C ma możliwość przekazywania nieograniczonej liczby argumentów do funkcji (tzn. jedynym ograniczeniem