42687

KONWENCJE ESTETYCZNE EUROPEJSKIEGO BAROKU

Styl w sztuce w końcu XVI w. do początku XVII w. Sztuka, jej konwencja estetyczna:

•    piękno i brzydota to forma,

•    jej zmysłowość to element erotyki,

•    to sztuka perswazji, linia falista (pełna kontrastu).

Barok pokazuje emocje - wnętrze człowieka np. zagniewany Bóg, święty z grymasem na twarzy, czasem brzydki. W średniowieczu wszyscy byli idealizowani (piękni)- „uroda św. Augustyna”

Artysta barokowy to pan sytuacji, wolny kreator własnej sztuki. Motywy piękna to filigranowe, niewysokie osoby („ideał piękna”)

Przepych:

•    jedwabne pantofle,

•    biżuteria z drogimi kamieniami,

•    peruki,

•    dwukondygnacyjne pałacyki (salon i buduar),

•    porcelanowe filiżanki z „orientu”.

Cechy sztuki baroku:

•    monumentalizm,

•    patos,

•    malowniczość,

•    bogactwo dekoracji,

•    efekt światłocienia (sztukateria),

•    malowidła iluzjonistyczne- tematy religijne, mityczne, alegoryczne.

Sztuka baroku przedstawia irracjonalny temat w sposób realistyczny.

Barok wyraża emocje w sztuce. Artyzm epoki:

•    eposy barokowe,

•    freski,

•    fugi (zdobienia).

Nowa estetyka literacka:

•    gatunek tragikomedia,

•    etos bohaterski, lekki i patetyczny.

Barok: ozdobny, nieregularny - linie faliste, kapryśny w estetyce.

Oprawa do uroczystości muzycznych i teatralnych.

Zdobione pałace, kościoły, ogrody, estetyka pełna smaku.