42918

-syndrom Hoflunda (rozszerzone w mniejszym stopniu niż we wzdęciu pienistym powłoki brzuszne widziane od tyłu. Często występuje bradykardia i schorzenie ma przebieg chroniczny)

-wodnica błon płodowych (badanie układu rodnego)

-przemieszczenie trawieńca w lewo (charakteryzuje się lewostronnym wysklepieniem powłok brzusznych poniżej dołu głodowego. Przy osłuchiwaniu w ciągu dłuższego czasu słychać, obok szmerów pochodzących ze żwacza, również wysokie dźwięki powstające przy skurczach wypełnianego gazami i płynną treścią trawieńca)

LECZENIE:

1.    Fizykalne:

a)    sondowanie,

b)    postawienie zwierzęcia przodem wyżej,

c)    włożenie patyka do jamy ustnej (zwiększona produkcja śliny),

d)    masaż powłok brzusznych,

e)    trokarowanie.

2.    Farmakologiczne:

a) Tympachol - wzdęcie grubobańkowe: cała butelka, 1/4-1/3 - małe zwierzęta,

b) Silitympakon - wzdęcie drobnobańkowe: 20-50ml w II wody per os; 10-20 małe zwierzęta,

c)    środki przed wfermentacyjne - alkohol etyl owy, bioval,

d) Silaken - preparat silikonowy,

e) Menbuton, Vetahepar, Clanohepar (pobudza wydzielanie enzymów trawiennych),

f) Neopropiowet - buforuje treść, reguluje przemiany w żwaczu, odbudowuje mikroorganizmy. PROFILAKTYKA:

-Stopniowe przyzwyczajanie zwierząt do nowego rodzaju karmy. Zasada ta obowiązuje przede wszystkim, kiedy w runi pastwiskowej zawarta jest znaczna domieszka roślin motylkowych. W takich przypadkach zwierzęta powinny otrzymywać zielonkę pochodzącą z pastwisk w żywieniu oborowym co najmniej tydzień wcześniej w stopniowo wzrastających dawkach.

-Z chwilą rozpoczęcia wypasu zaleca się podawać zwierzętom w przeddzień przed wyjściem na pastwisko, w małych ilościach słomę lub siano a także napoić.

-Zwierzęta w początkowym okresie wypasania powinny przebywać na pastwisku krótko i nie w dni deszczowe, przy obfitej rosie.

-Nie powinno podawać się im zielonki przewiędłej, zmarzniętej, niedostatecznie wysuszonej -szczególnie koniczyny i lucerny.

-Nie należy zwierząt bezpośrednio po przyjściu z pastwiska poić.

Zapalenie żwacza (ruminitis):

PRZYCZYNY:

Czynniki mechaniczne, chemiczne, biologiczne:

S ostra kwasica (uszkodzenie błony śluzowej żwacza),

S podawanie substancji drażniących błonę śluzową przedżołądków,

S podawanie gorącej karmy,

S specyficzne infekcje (Necrobacillus, pryszczyca, grzybica).

OBJAWY: a) P9?tąę Q?trą;

-utrata apetytu, przeżuwania, odbijania, zaburzenie czynności przedżołądków (niestrawność)