Formy czynności prawnych:
a) Umowa ustna - jej największą wadą jest to, że każda ze stron pamięta tylko to, co ją interesuje, co może prowadzić do późniejszych nieporozumień;
b) Umowa pisemna - naruszenie takiej umowy w celach dowodowych powoduje, że taka czynność prawna jest ważna, ale nie można jej udowodnić (prawo nie pozwala przesłuchać stroni świadków takiego zdarzenia). Zakazy dowodowe nie dotyczą konsumenta zwierającego umowę z przedsiębiorcą (producentem) oraz nie obowiązują w sytuacji, kiedy obydwie strony zgadzają się na postępowanie prawne, ale takie sytuacje praktycznie się nie zdarzają;
c) Forma pisemna pod rygorem nieważności - rodzaj formy szczególnej (naruszenie każdej formy szczególnej powoduje jej nieważność, a prawo traktuje ją jako nieistniejącą). Czasami niemożliwe jest odzyskanie swojej części, co jest spowodowane tym, że prawo chce zmusić obywateli do przemyślenia czynności prawnej i wymaga oświadczenia (np. poręczenia, aktu notarialnego, itp.);
d) Forma pisemna z datą pewną - rodzaj formy szczególnej, w której data jest urzędowo lub notarialnie potwierdzona;
e) Forma pisemna z podpisem notarialnie potwierdzonym - rodzaj formy szczególnej, zawierającej w sobie formę pisemną z datą pewną. Notariusz nie potwierdza ani nie weryfikuje treści;
f) Akt notarialny - rodzaj formy szczególnej, w której notariusz ma obowiązek zweryfikować zgodność czynności prawnych z prawem. Sporządzanie aktu odbywa się w kilku etapach:
• Wylegitymowanie osób, które chcą brać udział w akcie notarialnym;
• Strony składają ustne oświadczenie woli;
• Notariusz odczytuje cały akt;
• Strony i notariusz składają podpisy;
• Strony otrzymują odpisy aktu poświadczone przez notariusza.
§13. Wykładnia oświadczenia woli opiera się bardziej na odczytywaniu jego zamiaru lub celu niż dosłownym brzmieniu, co wynika ze stosowania niewłaściwego słownictwa. Podobnie postępuje się przy interpretacji klauzul zawartych w umowie.