5063

a więc prawie 15 lat po rozpoczęciu budowania struktur następuje ujednolicenie systemu oświatowego i reforma oświaty w wyniku, której tworzy się nowoczesny system oświatowy.

Struktura nowoczesnego systemu oświatowego: 6-letnia szkoła podstawowa + 4 -letnie gimnazjum + 2/3-letnie liceum. Nowoczesność tej struktury polega na tym, że odpowiada ona fazom rozwojowym człowieka(znać z psychologii).

Ten system oświatowy trwał bardzo krótko, ponieważ już w 1939 roku państwo polskie ukróciło niepodległość. Przestało istnieć, ponieważ na mocy paktu, Ribbentrop-Mołotow ziemie zostały podzielone między dwóch zaborców, między Rzeszę niemiecką i Rosję sowiecką, obydwa państwa totalitarne, a więc mamy znowu do czynienia, po 1939 roku, nie tylko z utrata państwowości, ale także z całym systemem indoktrynalnym.

Najpierw o II RP. II Rzeczypospolita zaczęła, zatem od reformy studiów wyższych. Największym zainteresowaniem władz nowobudowanego państwa polskiego skierowane było na szkoły wyższe. Z tego powodu, że państwo potrzebowało ludzi wykształconych. Struktury państwa funkcjonują dobrze wtedy, jeżeli szkoły wyższe potrafią kształcić elity zdolne do tworzenia tych struktur państwa. Oczywiście przez ponad 100 lat, gdy państwo polskie znajdowało się pod zaborami, żaden z zaborców nie miał takiego interesu, aby kształcić elity polaków, wręcz przeciwnie, dowodem na to jest, że pod zaborem rosyjskim i pruskim nie było żadnej uczelni wyższej, co szczególnie świadczy postawy zaborców do kształcenia elit. Co prawda Polacy mogli jeździć za granicę kształcić się, ale było to znacznie trudniejsze i było to czynnikiem znacznie ograniczającym liczbę ludzi, którzy mogli studiować. Jedynie pod zaborem Austriackim od lat 70. XIX wieku są dwa uniwersytety, w których kształcić się mogli Polacy, był to uniwersytet Jagielloński w Krakowie i Uniwersytet we Lwowie. A zatem polska po roku 1918 rozpoczynała kształcenie swoich elit z dwoma uniwersytetami. Bardzo szybko jednak państwo polskie wydało ustawę o szkolnictwie wyższym, bardzo korzystną dla rozwoju akademickiego wykształcenia i już w roku 1922 było w Polsce 6 uniwersytetów: Kraków, Lwów, Poznań, Wilno, Warszawa, Lublin. Zaczęto budować struktury państwa z dwoma uniwersytetami, a czteiy lata później było już ich 6. Oprócz uniwersytetów działały politechniki, wyższe szkoły artystyczne do roku 1922 było ich 17, a do roku 1939 podwoiła się liczba szkół. Możemy zatem powiedzieć, że II Rzeczypospolita podjęła wielki wysiłek budowania struktur akademickich. Budowania szkolnictwa wyższego. Właśnie w poczuciu, że nowemu państwu potrzebni są ludzie wykształceni, elity intelektualne, które będą potrafiły te państwo zbudować.

Na każdym z 6 uniwersytetów budowane były również agendy kształcenia nauczycieli, jaki agendy, w których mogła dokonać się dyscyplinaryzacja pedagogiki. Jednak

2