5. nauka o polityce kryminalnej - jej przedmiotem jest działalność organów państwowych w zakresie wymiaru sprawiedliwości.
6. nauki penitencjarne - zajmują się różnymi aspektami wykonywania kary pozbawienia wolności.
§ 2. Funkcle prawa karnego
D Sprawiedliwościowa - zaspokajanie poczucia sprawiedliwości osoby pokrzywdzonej przestępstwem
D Ochronna - ochrona pewnych dóbr, których istnienie i respektowanie składa się na porządek społeczny
D Gwarancyjna - wyraźne określenie co jest przestępstwem i nie karanie osób, które postępują zgodnie z prawem.
ś 3. Zasady prawa karnego
0 Ząsąda odpowjedzjajno.ścl.karnej za czyn - odpowiedzialność karna jest konsekwencją popełnienia przez człowieka czynu(działania lub zaniechania działania, nie mogą być podstawą odpowiedzialności karnej myśli, poglądy zamiary, właściwości psychiczne i fizyczne ani stan niebezpieczeństwa.
D Zasada winy- Sprawca czynu zabronionego przez prawo ponosi
odpowiedzialność karna tylko wtedy, gdy z popełnienia czynu można zrobić mu zarzut. Polega to najczęściej poprzez zamiar popełnienia czynu.
0 Zasada odpowiedzialności Indywidualnej i osobistej - tylko osoba popełniająca czyn ponosi karę za jego popełnienie(wyjątek ustawa o odpowiedzialności zbiorowej; polskie prawo karne skarbowe odpowiedzialność posiłkowa)
0 Zasada humanitaryzmu - zgodnie z nią prawo karne powinno być humanitarne, co znaczy, że wymagania przezeń stawiane powinny być możliwe do spełnienia, a stosowane kary i środki nie powinny być okrutne.
D Nullum crimen sine leae - nie ma przestępstwa bez ustawy.
D Nullum crimensine leae scripta - prawo karne musi być spisane i zawarte w ustawie
D Nullum crimensine leae certa - przepisy karne muszą opisywać przestępstwo jak najdokładniej
D Niedopuszczalne jest stosowanie analogii na niekorzyść oskarżonego D Nullum crimensine leae praeyita. Iex retro non aait - ustawa karma wprowadzająca odpowiedzialność karną nie może działać wstecz D Nulla poena sine legę - nie ma kary bez ustawy
§ 4. Szkoły prawa karnego
1. Kierunek racionallstyczno - humanitarny
podstawowymi postolutami tego kierunku była równość wobec prawa i jasne zapisane w ustawie prawo karne; sprzeciwiano się też karą okrutnym i stosowaniu tortur(główni przedstawiciele Rossou, Valtaire, Cesare Beccaria)
2. Szkoła klasyczna
Przedstawiciele tego kierunku podkreślali, że punktem wyjścia do odpowiedzialności karnej jest czyn i winą istotą kary jest sprawiedliwa odpłata za czyn (Anzelm Feuerbach, Rossi, Bentham)