Na rynku wtórnym obrót odbywa się pomiędzy inwestorami, bez udziału emitenta. Tak więc na rynku tym emitent nie zwiększa wielkości swojego kapitału. Istnienie rynku wtórnego jest bardzo ważne m.in. dlatego, że pozwala na dostęp do rynku podmiotów, które nie miały dostępu do rynku pierwotnego, koncentruje małe kapitały oraz weryfikuje wartości praw majątkowych - realnie oceniając wartości oferowanych kapitałów. Dla emitenta rynek wtórny jest natomiast ważnym Źródłem informacji niezbędnych dla podejmowania decyzji o rozwoju firmy, wielkości i cenie emisji nowych akcji, obligacji, itp.
- alokacja, rozmieszczenie zasobów
- koncentracja i transformacja w czasie
- elastyczne kształtowanie czasowej struktury konsumpcji i inwestycji
- minimalizacja ryzyka
Rynek finansowy obudowany jest szeregiem instytucji (rynek sformalizowany)
Struktura instytucjonalna rynku finansowego podlega procesowi ciągłej ewolucji. Jego dzisiejsza postać jest efektem długiego procesu przeobrażeń w całym systemie gospodarczym. Wiele czynników decyduje o tym jaką konkretną postać przybiera struktura instytucjonalna można do nich zaliczyć; postęp techniczny (informatyzacja), liberalizacja (globalizacja), czynniki kulturowe (tradycja, przyzwyczajenia, religia)
.Instytucje rynku finansowęgę.
pośredniczące banki różnego typu, fundusze inwestycyjne, SKOK, towarzystwa emerytalne Inni pośrednicy finansowi (kredytowi, pożyczkodawcy)
nadzoru i ochrony inwestorów na określonych segmentach .rynku finansowego NBP, BFG, KPWiG KS KOK, Nadzór nad funduszami inwestycyjnymi i inne Zabezpieczające KIR S.A.KDPW S.A. biura maklerskie itp
Struktura rynków finansowych.
Struktura rynków finansowych jest układem zmiennym (dynamicznym), a nie statycznym. Podlega zmianą, które wywołuje cały szereg czynników np; nomatywnych (zmiany prawa ), tynkowych, itp.
Przykładowy podział rynków finansowych. Poniższy podział zorientowany jest na normatywne rozwiązania istniejące w Polsce.
Rynek finansowy;
1. papierów wartościowych
la. Rynek regulowany (publiczny) papierów wartościowych (rynek podlegający rygorom ustawy „Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi)
lb. Rynek prywatny ( nie podlegający rygorom wymienionej wyżej ustawy)
lc. Rynek Skarbowych Papierów Wartościowych SPW ( rynek papierów wartościowych mających swoją specyfikę ze względu na emitenta, którym jest Skarb Państwa)
2. depozytowo - kredytowy (pozostałych instrumentów finansowych, nie będących papierami wartościowymi)
2a. Rynek bankowy (tynek lokat i kredytów bankowych)
2b. Rynek parabankowy (rynek instytucji niebankowych, nie podlegających nadzorowi ze strony NBP, świadczących jednak podobne usługi jak banki, np. Spółdzielcze Kasy Oszczędnościowo -Kredytowe,)
2c. Rynek dobrowolnych ubezpieczeń emerytalno - rentowych, (dobrowolne polisy emerytalno -rentowe)
3. funduszy inwestycyjnych (fundusze wspólnego inwestowania, działające w oparciu o ustawę Ustawa z dnia 28 sierpnia 1997 r. „O funduszach inwestycyjnych”)
Rynek bankowy
Historią - Polski system bankowy
Początek bankowości w Polsce to druga połowa XVI wieku, kiedy to powstały pierwsze banki publiczne, a Sejm w roku 1588 uregulował prawo hipoteczne. Następne dziesięciolecia to powstawanie coraz większej ilości banków, zwłaszcza prywatnych i dalszy rozwój prawodawstwa z tego zakresu.
Niestety, pod koniec XVIII wieku wraz z upadkiem Rzeczypospolitej i rozbiorami załamał się także powstały system bankowy. Dopasowanie działalności do wymogów zaborców przetrwało zaledwie kilkanaście bankowych spółek akcyjnych, domów bankowych oraz nieco większa ilość banków spółdzielczych pod zaborem pruskim zrzeszonych w Banku Związku Spółek Zarobkowych.