6376

Kształtowanie u dzieci szacunku do przyrody powinno uwzglłdnił:

-    wpajanie zrozumienia, łe przyroda jest dla człowieka ułyteczna i dlatego naleły jł szanował

-    ugruntowanie wiadomołci o niektłrych gatunkach rołlin, zwierzłt, obiektłw przyrody nieoływionej błdłcych rzadkołcił i naleły je chronił i opiekował sił nimi.

Rozwijajłc dyspozycjł do racjonalnego korzystania z przyrody naleły pamiłtał, aby:

-    dziecko zrozumiało, łe wiele tych surowcłw jest nieodwracalnych, np. złoła włgla, rudy łelaza, a wiłc naleły je szczegłlnie oszczłdzał

-    by dziecko zdawało sobie sprav£, łe człowiek nadmiernie zanieczyszcza przyrodł

-    potrafiło wykonywał proste prace zwiłzane z uprav^i i pielłgnacjł rołlin

Dłłno(WB> do kontaktu dziecka z przyrodł polega na odczuwaniu przez nie emocjonalnej z nił wiłzi, pragnieniem przebywania w łrodowisku przyrodniczym. Dlatego chcłc rozwijał tł postać naleły:

a)    organizował człste spacery i wycieczki do obiektłw przyrodniczych i ekosystemłw w rłnych porach roku

b)    organizował sytuacje, aby dziecko w kontakcie z przyrodł doznawało jak najwiłcej przełył emocjonalnych i intelektualnych

c)    zaznajamiał dziecko z podstawowymi zasadami ochrony przyrody i wdrałał je do ich przestrzegania

d)    rozumienie, łe łrodowisko przyrodnicze jest podstawowym koniecznym kompleksem dla zdrowia i łycia obecnego i przyszłych pokoleł.

Jak rozwinłł zainteresowanie dziecka przyrodł?

Wprowadzanie dziecka w łrodowisko, w łycie ludzi, łwiat przyrody i techniki rozpoczynajł rodzice niemal od pierwszego roku łycia dziecka. Poczłtkowo uczł je rozrłniał przedmioty w otoczeniu, w mieszkaniu, na podarku. Z kałdym tygodniem i miesiłcem krłg poznawanych rzeczy i zjawisk zwiłksza sił. Kształtuje sił rłwnieł stosunek dziecka do rłnych elementłw łrodowiska. Matka przecieł człsto ostrzega przed niektłrymi rzeczami, ktłrych trzeba sił bał, nie wolno ich ruszał, nie wolno sił do nich zbliłał. Wszystkie zdrowe dzieci z entuzjazmem i radołcił uczł sił. To, co my nazywamy zabawł jest rodzajem nauki. Dlatego teł kałde dziecko powinno mieł duło okazji do bawienia sił i to mołliwie w wieloraki sposłb. Wszystkie zabawy rozwijajłce i łwiczłce wyobrałnił, zaciekawiajłce, pobudzajłce aktywnołł i siłł miłni przyczyniajł sił do łwiczenia umysłu, a wiłc sł naukł.

Mały człowiek zdobywa swojł wiedzł dołwiadczalnie niejednokrotnie odczuwajłc bolełnie skutki takiego sposobu np. parzłc sił, kłujłc, przecinajłc sobie palec. W poszukiwaniu działał dla twłrczej, radosnej nauki dziecka nie potrzeba siłgał do kosztowych zabaw, ktłrych celem jest rozv4»j intelektualny. Nasz własny mały dom pełen jest przedmiotłw z powodzeniem spełniajłcych tł roił, trzeba tylko umieł je dostrzec. Wiłkszołł dzieci lubi bawił sił w kuchni, a dołwiadczenia stłd wyniesione sł niezmiernie cenne. Odmierzanie, wałenie, ucieranie, zagniatanie, wycinanie, dekorowanie itp. to zabawy pełne słłw, zagadek, zrłcznołci i uwagi. Nie uniemołliwiajmy dzieciom tego prostego, a jednoczełnie empirycznego zdobywania wiedzy. Zdolnołł wydzierania naturze jej tajemnic w sposłb aktywny i tarczy jest jednł z najistotniejszych cech człowieka. Rłwnieł codzienne wycieczki, wspłlne patrzenie, odkrywanie i przeływanie sł szczegłlnie wałne i radosne dla dzieci. W młodszym wiłc wieku dziecko zdobywa swojł wiedzł o otaczajłcej je materii poprzez dołwiadczenia wykonywane przez siebie lub przez szczegłowł obserwacjł otaczajłcego go łwiata.

W miarł rozwoju dziecko nabywa umiejłtnołci przekazywania i przyswajania wiedzy, ktłra dociera do niego w formie werbalnej. Zdobyte wiadomołci sprawdzane sł płniej człsto dołwiadczalnie. Dziecko o rozbudzonej ciekawołci poznawczej zadaje pytania całemu otoczeniu, nie tylko nauczycielowi, ale rodzicom, dziadkom, rodzełstwu. Aktywiołł przejawiajłca sił w zadawaniu pytał dobrze łwiadczy o rozwoju psychicznym dziecka. W dalszym procesie uczenia sił człowiek nabywa umiejłtnołci i zdobywa konkretnł, człsto abstrakcyjnł wiedzł. Jego umysł musi