6440

Wprowadzenie i nauka piosenki

W pierwszym okresie pobytu w przedszkolu dzieci na ogół nie śpiewają wcale, niektóre słuchają śpiewu nauczycielki, inne wolą w tym czasie bawić się same. Pozostawiamy maluchowi swobodę wyboru starając się równocześnie, aby poprzez dobór właściwych piosenek i odpowiednią ich interpretację wzbudzić zainteresowanie trzylatków. Doświadczenie uczy, że dzieci spontanicznie włączają się do śpiewu wówczas gdy piosenka ma łatwe, krótkie fragmenty powtarzające się kilkakrotnie. Może to być piosenka wyłącznie do słuchania w całości za trudna do wykonania przez trzylatka, byleby fragment zapraszający do śpiewu był w granicach możliwości odtwórczych dziecka, a cały tekst zrozumiały i niezbyt długi.

Następnym etapem będzie śpiewanie dłuższych fragmentów, refrenów, wreszcie całych jedno- dwuzwrotkowych piosenek.

Przeciętnie w ciągu jednego miesiąca wprowadza się w każdej grupie dwie nowe piosenki. W starszych grupach liczba ta może być powiększona o kilka piosenek w ciągu roku.

Niezmiernie ważnym momentem w nauce piosenki jest jej prezentacja przez nauczyciela. Sama perspektywa usłyszenia czegoś nowego, nieznanego dotąd wzmaga zazwyczaj zainteresowanie dzieci, koncentruje ich uwagę. Jest to więc doskonała , aby wywołać autentyczne przeżycie estetyczne, wzbudzić radość, zachwyt, wzruszenie. Efekt zależy w pierwszym rzędzie od poziomu wykonania piosenki. Piosenkę należy znać na pamięć, podczas śpiewu zachować absolutną dokładność intonacji i rytmu, bardzo wyraźną artykulację i dykcję, właściwe nasilenie głosu, naturalną mimikę, ciekawą interpretację. Podczas śpiewu nauczyciel powinien być zwrócony twarzą do dzieci. Jeśli gra na instrumencie krępuje swobodę śpiewu, lepiej zrezygnować z akompaniamentu. „Odśpiewanie” piosenki nawet ładnym głosem przy zachowaniu czystej intonacji przez nauczyciela uparcie wpatrzonego w klawiaturę mija się z celem.

Następnym etapem nauki jest osłuchanie dzieci z melodią, rytmem i tekstem piosenki. W niektórych słabszych grupach powinno ono trwać nawet w ciągu kilku zajęć. Może to być za każdym razem nieco inna forma, np.:

•    Zaśpiewanie piosenki przez nauczycielkę i zainteresowanie dzieci tekstem, wyjaśnienie

niezrozumiałych słów,

•    Zabawa ruchowa przy śpiewie nauczycielki,

•    Śpiewanie piosenki z pacynką, kukiełką, obrazkiem,

•    Zaśpiewanie z tekstem fragmentem piosenki, aby sprawdzić, czy dzieci zapamiętały już

cokolwiek z jej melodii i tekstu.

Naukę piosenki należy prowadzić posługując się wyłącznie głosem. Tekstu podczas nauki nie oddzielamy od melodii. Następnej zwrotki uczymy tylko wówczas, gdy poprzednia została pamięciowo opanowana. Utrwalając piosenkę można wprowadzić różne formy ćwiczeń usprawniający śpiew i kształcących wrażliwość słuchową dzieci

Oto kilka z nich:

•    Recytowanie wybranych fragmentów tekstu ze zmianą dynamiki, recytacja szeptem,

•    Poznawanie piosenki po melodii śpiewanej lub granej na instrumencie,

•    Kończenie fragmentu piosenki zaśpiewanego z tekstem przez nauczyciela

•    śpiewanie „w myśli”, przerywanie śpiewu na znak nauczyciela, kontynuowane „w myśli” w ciągu paru taktów, a następnie na znak-powrót do śpiewu czynnego.

Ruch przy muzyce

Ruch należy do naturalnych potrzeb dziecka, warunkujących prawidłowy rozwój fizyczny i psychiczny. Jest on również podstawową formą reagowania na otaczający świat dźwięków: icłi iytm, tempo dynamikę, barwę, nastrój. Ze względu na swe wielorakie funkcje ruch stanowi dominującą formę wychowania muzycznego w przedszkolu.

2