Plan (cele i sposób ich osiągnięcia) jest podstawą do określenia struktury organizacyjnej, doboru kadr, sposobu zarządzania i norm kontroli.
1. Ważne jest by osoby odpowiadające za wykonanie planów brały udział w ich formułowaniu, to pozwala zapewnić lepszą jakość planów oraz zaangażowanie tych, od których zależy ich realizacja. Wszyscy pracownicy powinni czuć, że jest to nasz plan.
2. Planowanie poprzedza wykonywanie wszystkich innych funkcji związanych z zarządzaniem, a więc ustalanie struktury organizacyjnej, dobór i kształcenie personelu, motywowanie, kontrolę.
3. Każdy plan powinien być traktowany jako narzędzie ułatwiające osiągnięcie celów, które stawia sobie przedsiębiorstwo. Często menedżerowie uważają, że plan jest celem samym w sobie, nic bardziej fałszywego.
4. Planowanie należy zacząć od punktu wyjścia, a nie od punktu docelowego. Menedżerowie muszą mieć bardzo dokładne rozeznanie swej bazy, wiedzieć jakie są zasoby i ograniczenia organizacji, znać czynniki zewnętrzne, które na nią oddziaływają. Dopiero odpowiedzi na te pytania pozwolą sformułować odpowiedź na pytanie „Dokąd chcemy dojść?"
5. Ważne jest, aby wszyscy biorący udział w przygotowaniu planu, zgodzili się na przyjęcie określonych przesłanek planistycznych. Każdy plan opiera się na pewnych pośrednich lub bezpośrednich przesłankach, mówiących o sytuacji na rynku zbytu, rynku pracy, o perspektywach zastosowania nowych technologii, o obowiązujących przepisach. Rzeczą zasadniczą jest uzgodnienie przez planujących poglądu na te przesłanki. Pogląd należy wyrazić bardzo jasno i wyraźnie.
6. Plan musi być zbudowany elastycznie, bo żadna organizacja nie działa w próżni.
Organizowanie to „składanie wszystkiego razem", tak aby możliwe było uzyskanie pożądanych rezultatów. Polega ono na formalnym określaniu tego, kto ma co zrobić oraz przydzielaniu władzy i obowiązków tak, aby osiągnięte zostały zaplanowane wyniki. Organizowanie oznacza udzielenie odpowiedzi na pytanie „W jaki sposób zostanie podzielona i wykonana praca?" To zaprojektowanie i wdrożenie organizacji, która zapewni wykonanie zaplanowanych zamierzeń.
Kierownik określa, grupuje i przydziela zadania związane z poszczególnymi stanowiskami pracy Określając różne działania jednocześnie deleguje władzę konieczną do wykonania przydzielonych zadań
Projektuje ramy strukturalne, w których wykonywane są poszczególne zadania oraz podejmowane decyzje w jaki sposób te działania wykonać tj. dokonuje alokacji zasobów - sprzętu, ludzi, przestrzeni, środków i określa powiązania między nimi
Zapewnia obsadę poprzez dobór, wyszkolenie wykwalifikowanego do zamierzonych zadań personelu Projektując ramy strukturalne ustala właściwe stosunki władzy i deleguje uprawnienia decyzyjne niezbędne do wykonania powierzonych zadań.
Kierowanie (przewodzenie) oznacza „powodowanie wykonania pracy", skoordynowanie dostępnych zasobów celem podjęcia działań dla uzyskania rezultatów.
- To przewodzenie podwładnym przez dawanie im instrukcji, rad i zachęty w odniesieniu do wykonywania przydzielonych im zadań i w dążeniu do realizacji celów organizacji Kierownik udziela podwładnym wskazówek, szkoli ich, motywuje, doradza
Rozpoznaje co motywuje pracowników, utrzymuje komunikację dwukierunkową zachęcając ich do przekazywania informacji.
Kierowanie realizuje się poprzez przewodzenie, komunikowanie i motywowanie Kontrolowanie oznacza śledzenie i pomiar stopnia realizacji celów oraz podjęcie działań korygujących, jeśli postępy są nie zadawalające . Jest to zarówno sprawdzanie jak i korygowanie:
porównywanie postępu prac z planami i standardami w celu określenia, czy działania są wykonywane tak, jak zostały zaplanowane
dokonywanie korekt i dostosowań w świetle zmian lub nieprzewidzianych okoliczności ustalone powinny być standardy w zakresie ilości, jakości, czasu - terminów, wobec których porównuje się bieżącą efektywność Model procesu kierowania: cykl działań kierowniczych
Umiejętności kierownicze potrzebne do skutecznego działania na różnych szczeblach
> techniczne
> interpersonalne (społeczne)
> koncepcyjne (pojęciowe)