8130

Rodzinni bohaterowie napotykają ogromne trudności w odgrywaniu swej roli, gdy dorosną i wchodzą w świat ludzi pracujących. Często nie potrafią oderwać się od pracy, stają się pracoholikami.

Odnoszą wielkie sukcesy w obranym przez siebie zawodzie i szybko wspinają się po szczeblach kariery. Jednak zajęci kierowaniem i sterowaniem ludźmi oraz wydarzeniami wokół siebie, bohaterowie odsuwają na bok własne odczucia i potrzeby.

Miewają trudności z nawiązywaniem bliższych znajomości, niezdolni są do wyrażania łub nawet rozpoznawania własnych uczuć, z tmdem zawierzają innym ludziom. Mają zwykle niewiele przyjaciół lub nie maja ich wcale, toteż zagłębiają się w pracy zawodowej, by zaspokoić potrzebę więzi z otoczeniem.

Bohaterowie biją głową wyimaginowany mur, starając się odmienić ludzi. Boliater rodzinny nigdy nie powie STOP! Ma małą świadomość własnych potrzeb i nie potrafi dbać w zdrowy sposób o siebie. Nie odczuwa zmęczenia ani nie odbiera sygnałów choroby. Ostatecznie ląduje na stole operacyjnym z powodu perforacji wrzodu żołądka lub na oddziale reanimacyjnym wskutek zawału serca.

Kozioł ofiarny

We wszelkich grupach kozioł ofiarny bywa zazwyczaj dzieckiem, które najbardziej przeszkadza, takim, którego nauczyciel nigdy nie zapomni. W przeciwieństwie do rodzinnych bohaterów, zapamiętywanych za ich pozytywne cechy, kozły ofiarne pamięta się z powodu wyrządzonego zła. Jest to dziecko szczególnie narażone na niszczącą grę “To przez Ciebie” i odpowiadające na to niepokornym buntem, prowadzącym w stronę marginesu społecznego.

Częsty odbiorca agresji alkoholowej i upokorzeń, zły uczeń, wagarowicz, uciekający z domu, “niedobre dziecko”, jak mawiają matki. Poszukuje aprobaty i oparcia w grupach rówieśniczych nastawionych antyspołecznie. Oschły i ostry wobec bliskich, odcięty od miękkich uczuć. W odwecie za koszmar życia rodzinnego może zniszczyć coś, co ma najbliżej pod ręką, czyli siebie. Wcześnie sięga po alkohol i inne środki psychoaktywne, stając się głównym kandydatem do przedłużenia dynastycznej linii rodzinnego alkoholizmu. W pracy zawodowej kozłom ofiarnym prawie nigdy nie udaje się nic zrobić tak ja k należy. Doświadczają nieustannych niepowodzeń z powodu swych antydestrukcyjnych skłonności. Nie stosują się do obowiązujących reguł w firmie, nie umieją zgodnie współżyć z innymi. Do niepowodzeń może się przyczynić też alkohol i narkotyki. Są nieprzystosowani do życia w społeczności.

Kozły ofiarne w głębi duszy są samotne, okaleczone, pełne lęku i złości.

Dziecko zagubione (aniołek)

Zagubione dzieci – to często dzieci średnie, które nie potrafią znaleźć sobie miejsca ani w swoich rodzinach, ani w szkole. Jako dorośli nie umieją się odnaleźć w pracy zawodowej ani w ogóle w świeci.

Są to dzieci nie dostrzegane, których nikt nie widzi i nie pamięta.

Nauczyciele maja kłopot z przypomnieniem sobie takich uczniów, gdyż nie zwracają na siebie uwagi ani w pozytywnym, ani w negatywnym sensie. Nie są ani rozrabiaczami, ani prymusami klasowymi. Spędzają czas na marginesie życia klasy, mają niewiele przyjaciół. Dziecko zagubione jest samotne, nie dostrzegane przez rodziców, ani przez system oświaty i społeczeństwo. Niekiedy obraca swój gniew przeciwko sobie samemu i wyrządza sobie krzywdę, usiłując popełnić samobójstwo lub biorąc narkotyki.

Maskotka (błazen)

Maskotkami bywają często najmłodsze dzieci. Traktują one lekko poważne sytuację i starają się, by nastrój był optymistyczny i by nie brać niczego nazbyt serio. Wydaje się, że są dziećmi, do których najtrudniej dotrzeć, gdyż kryją się za numerem śmiechu.

Terapeuci muszą wiedzieć, że klasowy błazen na zewnątrz zgrywający się i roześmiany,