8175

Ujęcie szerokie: Nacisk tak samo jest kładziony na to co jest zdrowe. Zajmuje się opisywaniem i wyjaśnianiem zdrowych i zaburzonych form zachowania, funkcjonowania somatycznego. Zajmuje się określaniem przyczyn zdrowia i przyczyn zaburzeń. Oraz wypełniania zadań praktycznych które polegają na diagnozie zdrowia i choroby po to aby zastosować odpowiednie metody leczenia. Musimy odpowiedzieć na pytanie co jest zdrowiem, a co jest chorobą.

Kiedyś ludzi nienormalnych albo się bano, albo ich czczono. Głowna metoda leczenia były egzorcyzmy i zaklęcia. Od tego podejścia odszedł Hipokrates. Przyczynę zaczął inaczej określać, odszedł od egzorcyzmów, a zaczął leczyć. Podzielił zaburzenia: melancholię, manię, zapalenie mózgu. Miał procedury leczenia. Oprócz diety i trybu życia chorym puszczano krew. Ten nurt pociągnęli medycy z krajów islamskich.

W europie obserwowano grupowe szaleństwa.

Pod koniec 18 wieku nastąpiła reforma, aby uwalniać ludzi z kajdan, w wieku 20 leki, rehabilitacja i humanitaryzm.

Według prof. Dąbrowskiego człowiek rozwija się, buduje strukturę osobowości, a potem przychodzi kryzys, aby zmienić strukturę i zbudować system na lepszym poziomie (dezintegracja pozytywna).

Przy diagnozie występuje zawsze subiektywność, ponieważ wiemy Tyle ile poda nam pacjent Normalność i patologia musi bazować na kilku czynnikach, nie na pojedynczych objawach.

1)    Normalnością jest to co jest powszechne, masowe

2)    Zgodne z pewnymi oczekiwaniami, konwencją społeczną

3)    Zgodne z normami jakie panują w danej populacji.

Czynniki, które również bierze się pod uwagę:

1)    Wykonuje się pomiar cechy statystyczny i norma jest to co mieści się z okolicach średniej.

2)    Zachowania niespodziewane - odbiegające od typowych

3)    Naruszanie normy

4)    Wskaźnik subiektywnego dyskomfortu - duże cierpienie u człowieka

5)    Niesprawność - zachowania i stany które prowadza do nie pełnej sprawności

Podział według (sulivana??)..

■    Trudność w przystosowaniu

■    Nieracjonalność

■    Dziwaczność • Wyrazistość

■    Konwencjonalność

DEf. Arona Antonowskiego

Dla niego zdrowie psychiczne to jest coś co nazywa się poczuciem koherencji, jest to orientacja życiowa, polegająca na spostrzeganiu świata jako zrozumiałego, sterowalnego oraz mającego sens, wobec tego wartego podejmowania wysiłku i inwestowania emocjonalnego.

Dla określenia pracy klinicznej