8593

1. Typ tablicowy

Programy komputerowe, o ile nie są dosyć prostymi programami, zazwyczaj wykonują operacje na dużej ilości danych. Sposób, w jaki te dane są przez nie przechowywane wpływa na ich wydajność, a także na czytelność ich kodu źródłowego. Jeśli program ma operować na przykładowo tysiący danych typu byte, to posługiwanie się tysiącem zmiennymi tego typu byłoby co najmniej nieporozumieniem. Znacznie prościej jest magazynować takie dane przy pomocy tablicy. Tablica, podobnie jak poznany przez nas na poprzednim wykładzie zbiór jest strukturą danych. Potrafi ona przechować określoną przez nas liczbę danych (lub mniejszą). Każda z tych danych, zajmuje jedno miejsce w tablicy zwane elementem tablicy. Każdy element ma swój identyfikator zwany indeksem dzięki, któremu możemy go w tablicy zlokalizować. Aby wyobrazić sobie tablicę, która np.: będzie przechowywała dziesięć znaków możemy posłużyć się następującą ilustracją:

Indeksy muszą być wartościami typu porządkowego, a więc mogą być typu boolean. char. shortint. in-teger. longint. byte. i word lub dowolnego. zdefiniowanego przez nas typu okrojonego lub wyliczeniowego. Wartości elementów muszą być tego samego typu. ale może być to dowolny z wbudowanych lub przez nas zdefiniowanych typów. Wartości te mogą być dowolne, mogą się powtarzać i nie muszą być uporządkowane. Aby posłużyć się tablicą w programie lub podprogramie możemy zdefiniować typ tablicowy w części type programu lub podprogramu według wzoru:

nazwa_typu_tablicowego = arrau lindeks_dolny..indeks_gómyl of typ_elementu:

Indeks górny musi być mniejszy od indeksu dolnego' i oba muszą należeć do tego samego typu porządkowego. Oto kilka przykładów:

tablica = array 11 ..51 of byte;

tablica_znaków = array |-10.. 10) of char:

1 Mogą być takie same. wówczas tablica będzie miała tylko jeden element.

2