8810

-    P. miał wybiórczy stosunek do faktów (przedstawiał te, które budowały obraz wzorcowego charakteru), dlatego nie można uznać Żywotów za dzieło historyczne

-    P. często omijał „wielkie czyny”, a przedstawiał te mało znane, które wg niego lepiej odzwierciedlały charakter bohatera

-    większość Żywotów ma charakter pochwalny, ale są i takie, które pokazują jak nie należy postępować (np. Marka Antoniusza)

-    Żywoty P. nie są naukowymi biografiami- nie przedstawiają rozwoju charakteru postaci; osobowość bohaterów jest jakby stał, niezmienna.

-    kompozycyjnie Żywoty przedstawiają życie bohatera podzielone na 3 części:

-    dzieciństwo, młodość

-    „czas czynów”

-    starość, śmierć

-    biografie P. można określić jako „biografie opowieściowe typu charakterologicznego”

-    równoległość „Żywotów” P. nie jest czymś oryginalnym; wielu historyków stosowało metodę porównywania dziejów gr. i rzym.; często towarzyszyła im tendencyjność

-    greccy historycy mieli tendencję do uwypuklania kulturowej wyższości Greków nad Rzymianami- P. przedstawia żywoty głównie polityków i wodzów, czym pokazuje równość a czasami nawet wyższość Greków w dziedzinach polityki i wojny.

-    w Żywotach P. wyraża poparcie dla idei unifikacji, nadającej równy status wszystkim prowincjom Cesarstwa- w Żywotach duch romanofila spotyka się z duchem gr. patriotyzmu

-    P. zestawiał postacie z różnych epok: większość Greków pochodzi z V, IV w. p.n.e., a większość Rzymian z I, II w. p.iie.

-    czasami podobieństwo postaci zestawianych w pary jest wątpliwe- opiera się na zbieżności pojedynczych faktów lub cech bohaterów