100095

Na potrzeby analizy przyjmuje się uproszczone modele zachowania się stali (rys. 4.2). | W szczególnych przypadkach (np. zawansowana analiza MES) model zachowania się stali W może być bardziej precyzyjnie dostosowany do stali, która ma być zastosowana w analizowanej konstrukcji, na przykład model realistyczny otrzymany w wyniku zmodyfikowania uzyskanej podczas badań doświadczalnych zależności naprężenie-odksztalcenie (patrz pkt C.6 załącznika C normy [53]).

Niezależnie od przedstawionych właściwości mechanicznych stali obrazujących przebieg roz- I ciągania, na sposób i zakres analizy konstrukcji istotnie wpływa również zachowanie się przekroju i elementu ściskanego lub zginanego. Kształt i proporcje przekroju poprzecznego prętów, a przed wszystkim smuklość ściskanych ścianek przekroju oraz sposób ich obciążenia są podstawą klasyfikacji przekrojów elementów prętowych. Uwzględnienie tych cech przy wyborze kryterium klasyfikacji przekrojów poprzecznych elementów konstrukcji doprowadziło do wyłonienia, stosownie do osiąganych stanów granicznych, czterech klas pizekrojów. Klasy te obejmują cały zakres tecluucznie przydatnych przekrojów - od takich, które muszą mieć elementy, aby były zdolne do przenoszenia obciążeń zginających przy całkowitym uplastycznieniu przekroju (przegub plastyczny), z zachowaniem zdolności elementu do obrotu w pizegubie plastycznym, po pizekroje elementów o tak smukłych ściankach, że tracą stateczność miejscową, lecz wskutek wzajemnego usztywniania się ścianek elementy są w stanie przenosić znaczne obciążenia w zakresie pozasprężystym. Przyjęcie wymienionej klasyfikacji spowodowało istotne uporządkowanie procesu projektowania. Klasyfikację przekrojów prętów omówiono szczegółowo w pkt 4.2 skryptu, a warunki precyzowania nośności przekrojów w rozdz. 5.

Rys. 4.2. Modele zachowania się prętów: a) sprężysty, b) sprężysto-plastyczny (Prandtla), c) sztywno-plastyczny, d) sprężysto-plastyczny ze wzmocnieniem, e) sztywno-plastyczny ze wzmocnieniem