100651

-    ograniczenia osób mogących dochodzić zemsty (np. Ruska Prawda) i na których można dokonywać zemsty (tendencja do ograniczania odpowiedzialności zbiorowej, np. Lex Gundobada, Kodeks Euryka, choć w praktyce ponosiło się ciężar okupu za przodków - wg prawa rybuarskiego do trzeciego pokolenia.)

Ppi^cjg^-rz_es_tęp.st_WA._C_hAr_a_k_t_e_r_o_dppwj_ed_zi.aj_n_o_ś_ci.._

-    Przestępstwo ujmowane jako krzywda (niezależnie czy była to zbrodnia w rozumieniu dzisiejszym czy niewypełnienie zobowiązania)

-    Odpowiedzialność obiektywna (za zewnętrzne przejawy) bez uwzględnienia innych okoliczności > odpowiedzialność bez uwzględniania stopnia winy i bezkarność usiłowania.

-    tendencje do subiektywizacji pod wpływem prawa rzymskiego i doktryny Kościoła (ujęcie przestępstwa jako grzechu - zawinionego złamania prawa boskiego)

*    np. czasem odmienna kara za przypadkowe czy nieświadome działanie jak w Edykcie Rotara obowiązek przyjęcia okupu w określonej wysokości bez możliwości wróżdy.

*    zaczątki uwzględniania okoliczności popełnienia przestępstwa jak umyślność w przypadku próby ukrycia przestępstwa zagrożona wyższą karą lub instytucja początku zwalniająca z odpowiedzialności (np. Ruska Prawda - oczyszczenie się przysięga po dokonaniu przestępstwa w odpowiedzi na początek), bezkarność zabójstwa w czasie legalnej wróżdy, wywołańca, czy nocnego złodzieja o ile został ten czyn ujawniony przez sprawcę (ciało wystawione na drodze publicznej, obwieszczenie sąsiadom).

*    pozostałości odpowiedzialności zbiorowej - np. opole, nakaz zapłacenia okupu za przestępstwo przodka, odpowiedzialność rodziny przy niektórych przestępstwach jak zdrada.

-    stopniowa indywidualizacja kary dzięki wpływom prawa rzymskiego i doktryny Kościoła.

-    Przejawem obiektywnego charakteru odpowiedzialności -» ta sama kara za współsprawstwo i poplecznictwo.

-    Brak odpowiedzialności za usiłowanie lub możliwość odpowiadania za bardzo wczesne stadia czynu o ile były dostrzegalne.

-    Nie znano konstrukcji usiłowania, choć pewne przestępstwa były uznawane za przestępstwa sui generis, jak "zadanie trucizny" w prawie salickim, Edykcie Rotara, czy za wyciągnięcie miecza z zamiarem ugodzenia kogoś, nawet bez dokonania czynu w prawie burgundzkim, czy "naradzanie się na czyjeś życie" w prawie longobardzkim.

Kary państwowe fpublłczne).

-    powstanie kar publicznych wiązało się ze stosowaniem w czasach pierwotnych kary wyjęcia spod ochrony rodu jedną z jej form było zabicie, konfiskata mienia, wygnanie.

-    kara publiczna jako odpłata za wyrządzone zło, ale wciąż nie współmierna do wagi czynu, choć nie tak nieograniczona jak zemsta rodowa.

-    kary talionu i wynikających z nich kary odzwierciedlające np. Edyka Rotara - śmierć dla kobiety zabijającej męża

-    kara śmierci - różne sposoby (powieszenie, ścięcie, ukamienowanie, utopienie, spalenie) > funkcja odstraszania (prewencja generalna i szczególna)

-    Kary mutylacyjne jako samoistne lub dodatkowe lub zastępcze.

-    Wyjęcie spod prawa (proskrypcja) - możność bezkarnego zabicia

-    Zaoczne skazanie na śmierć - możność bezkarnego zabicia

-    Wygnanie z kraju często połączone z konfiskata mienia lub zniszczeniem majątku skazanego (np. Ruska Prawda nie przewidywała kar śmierci czy okaleczenia ale wygnanie z kraju wraz z rodziną wraz z zaborem mienia). Z czasem kara konfiskaty jako kara samoistna (szczególna forma - "złupienie" grabież dobytku i zniszczenie domu)

-    wykupienie się od kary publicznej - jako możliwość majątkowej rekompensaty za przestępstwo, w prawie polskim kary wielkie i małe płacone na rzecz panującego lub sądu. Możliwość ta była uzależniona od zgody władzy (np. prawo alamańskie za nastawanie na życie władcy mógł się wykupić lub kara śmierci zależnie od woli władcy).