102841

Sami lidyjczycy, jak podaje Strabon nazywali się Maonami, Asyryjczycy nazywali ich Sapardaja od Sardes, stolicy Lidii i przejęli tą nazwę Persowie jako Sparda. Niektórzy twierdzą że Etruskowie mieli przybyć do Italii właśnie z Lidii, jak mówi Herodot w czasie wielkiego głodu.

Język lidyjski należy do języków anatolijskicli. Znany z inskrypcji VIII-IV w. z Sardes, pisanych pismem alfabetycznym. Istnieją teorie które wiążą lidyjski z językami Indoeuropejskimi i takie które uważają go za część języków anatolijskicli, zwłaszcza tych, którymi mówiono w północnej części Azji Mniejszej.

Pańśtwo Lidyjskie:

W Lidii znajdował się wcześniej Kraj Assuwa (od niego pochodzi nazwa Azja), który został podbity przez Hetytów w XV i XIV w. pne.

W Zach Lidii mieszkali Grecy - Eolowie i Jonowie, w VIII w. pne ziemie Lidii należały do Frygii, ale w VII w. po upadku Frygii za sprawą Kimmeriów doszła do władzy tutaj dynastia Mermnadów, założona przez niejakiego Gygesa, który jednak musiał uznać zwierzchność Asyrii i płacić jej trybut. Ardys syn Gygesa i Alyattes podporządkowali sobie miasta Greckie na wybrzeżu.

Za Alyatesa Lidia doszła do szczytu potęgi, ale wtedy najechali ją Medowie i doszło do bitwy nad rzeką Halys przerwanej przez zaćmienie słońca, które przepowiedział Tales z Miletu, po tej bitwie która miała się odbyć 28 czerwca 585 p.n.e. walczące strony zawarły pokój. W 547 p.n.e. Lidia została zaatakowana przez perskiego władcę Cyrusa, państwo lidyjskie którego władcą był Krezus zawarło sojusz z Egiptem, Babilonią i Spartą. Początkowo w wojnie z Cyrusem, wojska Krezusa odnosiły sukcesy. Lecz gdy zostały one wysłane na leże zimowe Cyrus zaatakował i zmusił Krezusa opuszczonego przez sojuszników do kapitulacji w 546 p.n.e. W 334 p.n.e. Lidia została zdobyta przez Aleksandra Macedońskiego a w 133 p.ae. przez imperium rzymskie

PALAJCZYCY

W źródłach hetyckich kraj Pala miał podlegać władzy hetytów, potem pojawia się w rocznikach Musrsilisa II opisjących jego podboje.

O samych Palajczykach nie wiele wiadomo. Prawdopodobnie zerwanie łączności z Hetytami nastąpiło pod koniec okresu starohetyckiego w wyniku napływu nieznanego ludu Kaśka, który osiedlił się w Poncie.

Palajczycy mieszkali w Paflagonii (kraina Blaene) w pn cz. Azji Mn.; Lihzina, miejsce kultu boga Burzy to jedyne zlokalizowane miasto.

Język bliski jest hetyckiemu i luwijskiemu, ale z wpływami protohetyckiego, w Hatussa czczono bóstwa palijskie i używano tego języka w obrzędach.

LUWICI:

Kraj Luwitów znajdował się nad rzeką Kizilirmak. w środkowej Anatolii.

Państwo Luwijskie to federacja Arzawy, w nowszych redakcjach praw hetyckich zamiast nazwy Luwia występuje właśnie Arzawa. Miał z Arzawą walczyć Hattusilis I. Znajdowała się na zachód od Likaonii wśr-zach Azji Mn. Podbili ją ostatecznie Hetyci pod wodzą Mursilisa II. Centrum Arzawy było miasto Apasa identyfikowane przez badaczy z Efezem.

Większość mieszkańców stanowili Luwici w Kizzuwatnie czyli Cylicji, która wpadła w ręce Mitanni, a potem Hetytów.

KARYJCZYCY

Karia znajdowała się w pd zach Azji Ma Początkowo w II tys. znajdowała się w ramach państwa Hetytów, a potem pod panowaniem Perskim. Stolicą była najpierw Mylasa, potem Halikarnas.