102848

Kamakura - Okres W historii Japonii trwający w latach 1192-1333. Ten okres rozpoczyna czasy „średniowiecza” japońskiego - prawie 700 lat, kiedy cesarz, dwór i centralne rządy zostały sprowadzone na margines do roli czysto ceremonialnej i symbolicznej. Władzę cywilną, militarną i sądowniczą kontrolowała klasa bushi, spośród której najpotężniejszy był de facto władcą Japonii. Nadeszły czasy feudalne. Lordowie potrzebowali lojalnych wasali, którzy opiekowali się nadanymi im ziemiami, tworząc tam lokalne rządy wojskowe.

Minamoto Yoritomo skonsolidował władzę i utworzył nowy rząd w swoim rodzinnym mieście Kamakura. Nazwał go bakufu (□□ " rządy namiotowe), ale ponieważ nosił tytuł seii taishogun - nadany mu przez cesarza - nazywa się je również szogunatem. Sposobem rządów Yoritomo wzorował się na rodzie Fujiwara - stworzył Radę Administracyjną, Radę Prawniczą i Radę Sądowniczą.

W 1221 r. wybuchła Wojna Jokyu (pomiędzy cesarzem Go-Toba, a rodem Hójó), który cesarz usiłował obalić. Głównym polem bitwy było miasto Uji na przedmieściach Kioto. Stolica została zdobyta przez wojska szoguna, a dwór cesarski znalazł się pod bezpośrednią kontrolą bakufu. Od tamtej pory żadne posunięcie Kioto nie mogło się obyć bez zatwierdzenia go przez Kamakurę.

Podczas regencji Hójó w 1225 ustanowiono Radę Państwową, aby wysocy wojskowi mogli się wypowiadać i głosować w sprawach sądowych i legislacyjnych w Kamakurze. Obradom przewodniczył regent Hójó. Zaowocowało to powstaniem Kodeksu Joei (1232), który odzwierciedlał gruntowną zmianę rządów: z dworskich w wojskowe. Był to dokument, który szczegółowo określał obowiązki zarządców i naczelników, sposoby rozwiązywania konfliktów w sprawie ziemi, a także opisywał sposoby zarządzania dobrem dziedzicznym.

Dla tych, którzy naruszali przepisy, były w nim dokładnie określone kary. Kodeks ten przetrwał przez następne 635 lat.

Ważnymi wydarzeniami z historii okresu było odparcie dwóch inwazji Mongołów na Japonię. W 1268 r. do dwom w Japonii dotarła informacja o nowym reżimie Mongołów w Pekinie. Mongolski przywódca, Kubilaj-chan zażądał, aby Japonia zapłaciła okup i groził reperkusjami w razie odmowy. Japonia odrzuciła ultimatum i poczęła przygotowywać obronę na wyspach. Pierwsza inwazja miała miejsce w 1274 roku. Ponad 600 statków połączonych flot mongolskiej, duńskiej i koreańskiej z 23 000 żołnierzy uzbrojonych w katapulty, wybuchowe pociski, łuki i strzały. Gdyby nie pomoc żywiołu (tajfunu), któiy zmiótł wrogą armię, Japonia padłaby łupem najeźdźców. Kubilaj-chan wycofał swoje okręty by w kilka lat później (1281) próbować dokonać drugiej inwazji (ponad 4000 statków, ponad 140 tys. żołnierzy). I tym razem tajfun pomógł Japonii, niszcząc wrogą flotę. Według dwóch kapłanów sintoistycznych, Japonii dopomógł boski wiatr (kamikaze).