102970

Sztuka magdaleńska jako system ideologiczny.

Sztuka magdaleńska to przede wszystkim malarstwo jaskiniowe. Leroi-Gourham uważa, że w określonych miejscach jaskiiu pojawiają się odpowiadające im namalowane układy zwierząt. W tematach malarskich tego okresu przeważają wizerunki konia (powiązanego z symboliką męską) i żubra (symbolika żeńska). Rysunki zwierząt uzupełnione są różnorodnymi znakami Temat główny o charakterze mitologicznym to: żubr - znaki - koń. Znaki także dzielą się na grupy męskie/żeńskie. W malowidłach częste są przypadki łączenia znaków lub zwierząt z przeciwstawnych grup. Dzieła człowieka z górnego paleolitu łączą w sobie dwa sposoby ekspresji: realistyczny i abstrakcyjny. Dominuje więc w tym okresie symbolika związana z płcią, rozdzieleme kosmosu na dwa przeciwstawne pierwiastki. Przedstawione na malowidłach zwierzęta pebiią więc funkcję symboliczną, a nie przedstawieniową lub magiczną Jaskiiue były przeważnie sanktuariami, służyły obrzędom inicjacyjnym i szamanistycznym. Oprócz malowideł jednym z elementów obrzędowych były śpiewy i muzyka, jaskiiue te posiadają akustykę potęgowaną wyżłobionymi stalaktytami powodującymi wibrację dźwięku. Technika malarska - wydmuchiwanie przez rurkę barwnika wraz ze śliną na ścianę, obecna jest także we współczesnej kuhurze Aborygenów. Prawdopodobnie rysunki paleolityczne tworzone były przez szamanów w celu wejścia w kontakt z innym świate. Wg Aborygenów rysunki naskalne, są odbiciem ciała przechodzącego do innego świata bóstwa lub przodka. Przedstawienia duchów - zarodków wokół bóstw są tworzona za pomocą rurek. Wiąże się z tym kompleks ideologiczny mówiący, że przodkowie/bogowie wydmuchiwali z rurek duchy ożywiając świat. Rytuały w pobliżu wizerunków są konsekwencją tego myślenia. Za pomocą rurki do malowaiua (maluk) czarownicy mogą zasysać i wydmuchiwać duchy. Malarstwo w świecie plemiennym nie jest realistyczne lecz symboliczne, odnosi się ono do wizji transów szamańskich (często do obrazów halucynacji). Malarstwo okresu górnego paleolitu nie ma charaktem przedstawiającego, jest plastycznym przedstawieniem wizji drugiego świata. Skalna ściana to strefa przejścia pomiędzy światem realnym, a duchowym