103018

Niech cię uchroni od łona zatraty!

Zewrzyj się ziemio, nie bądź dlań ciężarem, Przylgnij łaskawie, obejmij go tkliwie!

Jak matka syna okrywa swą szatą,

Tak samo. ziemio, ty go otul sobą!

Niech ta mogiła przebywa w spokoju,

A tysiąc słupów niechaj ją podpiera,

Niech dom ten w tłuszcze ofiarne opływa, Niechaj mu będzie przystanią wieczystą!

Umacniam w górę ponad tobą ziemię,

Tę grudkę składam, niechaj mi nie szkodzi. Niechaj ojcowie ten słup ci trzymają Jama siedzibę niech ci tam zgotuje!

Mnie położono w dniu odlotu,

Jak gdyby pióro w strzały drzewce.

Tak powstrzymałem głos mój w sobie.

Jak lejce konia powstrzymują!