103293

Proces komunikacji, w ogólnym ujęciu, obejmuje trzy podstawow e aspekty:

semantyczny (znaczeniowy), pragmatyczny i techniczny, pozostające ze sobą we wzajemnych relacjach i uwarunkowaniach. Podstawowe znaczenie wydaje się mieć aspekt pierwszy. Wyraża on bowiem główną istotę komunikacji jako procesu łączności, wzajemnego informowania i porozumiewania się różnych podmiotów i równocześnie naturalną potrzebę uzyskiwania informacji zwrotnej, wyrażającej zarówno zrozumienie, akceptację, uznanie, czy też negację przekazywanych treści. Jest oczywiste, iż potrzeba ta w pierwszej kolejności dotyczy człowieka we wszystkich jego rolach i sytuacjach społecznych; nabywcy, konsumenta, przedsiębiorcy czy pracownika i struktury jego potrzeb, ale i równocześnie, w oparciu o swoistą personifikację - także i przedsiębiorstwa, a szerzej - każdej instytucji. O potrzebie komunikacji z rynkiem decyduje nie tylko autoteliczna (wartość autoteliczna -wartość sama w sobie, naczelna, centralna, zajmujące najważniejsze miejsce w hierarchii wartości. Realizacja tych wartości jest dobrem samym w sobie) wartość dialogu z nabywcami, lecz także, a może przede wszystkim, współczesny kształt gospodarki rynkowej, natężenie układów konkurencyjnych w poszczególnych, jeśli nie we wszystkich sektorach gospodarki, postępujący i pogłębiający się proces globalizacji gospodarki światowej, wyraźne przyspieszenie i nieustanne skracanie cyklu życia rynkowego produktów, ciągła rewolucja techniczna, gwałtowne przeobrażenia w instrumentarium technologii informacyjnej, dynamiczny rozwój różnorodnych form interaktywnych mediów, prowadzące do ukształtowania się otwartego społeczeństwa informacyjnego. Aspekt pragmatyczny wyraża się w identyfikacji i sposobie rozumienia odbieranych treści, informacji, obrazów, sygnałów i intencji nadawcy, a także - biorąc pod uwagę instrumentalny, celowościowy charakter komunikacji przedsiębiorstwa z rynkiem - kształtowaniu zachowań i postaw rynkowych odbiorców poprzez instrumenty promocji, wykorzystane przez nadawcę (przedsiębiorstwo). Natomiast trzeci aspekt komunikacji - techniczny, obejmuje zarówno materialny charakter środków przekazu informacji jak i kanały i formy przepływu i ich różnorodne właściwości.Do tego ostatniego nawiązują ujęcia cybernetyczne. W cybernetyce bowiem, komunikacja oznacza przede wszystkim „technikę przenoszenia informacji między układem a otoczeniem lub pomiędzy dwoma (lub większą liczbą) układami".Wzbogacenie ujęcia systemu komunikacji przynosi psychologia. Wyrażając jego istotę poprzez układ relacji pomiędzy jednostkami, psychologia akcentuje wyraźnie dwie kwestie: fazę percepcji informacji przez odbiorcę oraz wzajemne oddziaływanie nadawcy i odbiorcy w wyniku powstania (uruchomienia) sprzężenia zwrotnego, które wyraża istotę procesu komunikacji (feedback - feedback polega na udzielaniu informacji zwrotnej pracownikowi na temat efektów jego pracy; efekt, reakcja zwrotna). Behawioralne aspekty zawarte w podejściu psychologicznym mają istotne znaczenie dla strategii komunikacji marketingowej, konstruowania programów działań promocyjnych przedsiębiorstw, ich skuteczności i efektywności.