104332

Koncepcję tą rozwinął Austin, następnie usystematyzował Searte. Obecnie formalizuje ją Van der Vejken

Ctk niwy;

-    cele bezpośrednie - zmiana stanów mentalnych, postaw, dyspozycji, stanów psychicznych, emocjonalnych, odbiorców i nadawców.

-    cele pośrednie - Zmienia się rzeczywistość. Wytwarzanie artefaktów, czyli faktów performatywnych - aktów kulturowych. Muszą być one wykonane zgodnie z regułami (np. ksiądz: „od tej pory jesteście mężem i żoną”). Oddziaływanie na odbiorcę za pomocą aktów mowy ( spadaj! - dana osoba może wyjść (prowokacja)).

Zmiana stanu mentalnego

AKTY mowy    określone skutki

behawioralne

Zmiana rzeczywistości kulturowej

Każdy z użytkowników języka posiada pewne koncepcje. Wie jak działa mowa, potrafi osądzić, że w danym stanie mentalnym, osoba będzie zachowywała się w określony sposób. Jest to zależne od prywatnych koncepcji języka.

AKT MOWY

powitanie)

zachowanie dopuszczalne ( np. odpowiedzenie dzień dobry na zachowanie neutralne (np. brak reakcji na powitanie)

Zachowanie zakazane ( np. cześć laleczko)

Sami kwalifikujemy akty mowy do odpowiednich zachowali Każdy ma odpowiednie koncepcje języka, np. komplementy. Zwykle koncepcje języka są wspólne - normy.

Porozumiewanie się - zrewolucjonizowali Austin i Searte. Porozumiewać się, to już nie przekazywać informacje innym ludziom, ale to zachowywać się w odpowiedni sposób. Musimy zachowywać się w sposób przewidywalny, oczekiwany. Zjawisko porozumiewania się jest stopniowalne.

Czujemy, że porozumiewamy się z innymi dzięki mechanizmowi lingwistycznemu mówienia. Musimy znać strukturę mowy, czynności języka.

Anąli/a struktury elementarnych .a.ktÓK moyy

1.    akt wypowiedzeniowy (czynność wypowiedzeniowa)

2.    czynność lokucyjna