104828

Podstawokc formy w alki

W każdym konflikcie, któiy przecież jest procesem, a więc posiada swoją specyficzną dynamikę, opracowywane są przez obydwie jego strony mniej lub bardziej typowe metody opanowania sytuacji konfliktowej i odniesienie pehlego zwycięstwa. Zanim więc przedstawię owe podstawowe, uniwersalne formy walki, które można potraktować jako dość typowe zachowania nie zawsze manifestowane w sytuacjach konfliktowych kilka słów ogólnego komentarza. Uczestniczenie stron w konflikcie związane jest nierozerwalnie z tym, iż nie w każdym jego momencie obydwie strony stosują te same metody walki co nie pozostaje bez wpływu na wybór formy. W sytuacji konfliktowej wyróżnić zatem możemy trzy podstawowe metody: metodę atakowania, metodę obrony i metodę przetargów. Ze względll na fakt, iż nie będziemy wnikać w strategię i taktykę związaną z tymi metodami warto tylko wspomnieć o kilku zasadach, które są powszeclinie łamane. Tak np. w sytuacji atakowania przeciwnika nie należy doprowadzać go do ostateczności, do sytuacji, w której nie ma już nic do stracenia. Wtedy bowiem przeciwnik może stać się bardzo niebezpiecznym, głównie na skutek swojej determinacji, która bazuje na emocjach , a więc jest bardzo trudno przewidywalna. Gdy zaś odnosimy już niekwestionowane zwycięstwo nie należy stwarzać sytuacji, która zmuszałaby przeciwnika do "utraty twarzy", ponieważ zazwyczaj powoduje to żądzę odwetu i powrót do następnego konfliktu.

Jakie zatem są owe proste, podstawowe formy walki? Należą do nich:

a)    Bojkot. Polega on najczęściej na całkowitym lub częściowym zanieclianiu określonych czynności o charakterze politycznym, ekonomicznym czy towarzyskim. Chodzi tutaj o takie czynności, które w jakikolwiek sposób mogłyby służy: interesom strony przeciwnej /strajki w zakładach pracy, uchylanie się od współpracy politycznej, ekonomicznej, zawodowej, przemilczanie osiągnięć przeciwnika/.

b)    Sabotaż. Polega on na świadomym, najczęściej ukrytym przed przeciwnikiem, działaniem skierowanym bezpośrednio na szkodzenie jego intencjom. Sabotaż ma bardzo wiele postaci w zależności od treści zaistniałego konfliktu. Polegać może zarówno na wadliwym wykonywaniu swoich obowiązków zawodowych /niszczenie urządzeń, obniżanie jakości produktu, zwalnianie tempa pracy/ jak i na dezinformowaniu przeciwnika, podrywaniu jego autorytetu, blokowaniu wysiłków zmierzających do opracowywania bądź realizacji jego planów.

c)    Szykana. Szykana są specyficzną formą walki ponieważ bazują przede wszystkim na wykorzystaniu wyraźnie posiadanej przewagi, płynącej z asymetrii w strukturze władzy politycznej i administracyjnej. Występując w konfliktach międzygrupowych wykorzystywane są do pomniejszania znaczenia przeciwnika, ograniczania jego aspiracji głównie poprzez lekceważenie jego zasług, chęci działania, dobrej woli, zmniejszania szans na uzyskanie należnych mu korzyści.

d)    Agresja słowna. Polega ona przede wszystkim na rzucaniu obelg, rozpowiadaniu plotek, pomówień, oskarżeń, niepochlebnych ocen i opinii po to, by zdyskredytować przeciwnika przed opinią publiczną. W tej formie walki ogromną rolę odgrywają środki masowego przekazu^ zwłaszcza te~ które są w bezpośredniej dyspozycji stron konfliktu.

e)    Agresja fizyczna. Ta forma walki jest najbardziej brutalna ponieważ przeciwnicy aby osiągnąć cel będący przedmiotem konfliktu sięgają do przemocy fizycznej. Przemoc ta może mieć oczywiście różną postać: napady, bójki, zabójstwa, zamachy terrorystyczne walki zbrojne. Jej celem jest zawsze jednak zmuszenie siłą przeciwnika do uległości wykazania mu swej przewagi czy też zagarnięcia jego dóbr