105457

1. WOLNOŚĆ .JEDNOSTKI I PRAWA JEDNOSTKI (GRANICE WOLNOŚCI JEDNOSTKI)

Wolność jednostki w społeczeństwie demokratycznym jest typem relacji miedzy jednostką a władzą publiczną. Ten typ relacji zakłada, źe władza publiczna ma kompetencje do ograniczana wolności jednostki, które to kompetaicje są ściśle określone na mocy przepisów prawa najwyższej rangi - ustawowej. Poza tym przyjmuje się zadadę domniemania wolności jednostki, która polega na tym, źe jednostka może czynić wszystko co nic jest zabronione przez prawo. Tak rozumiana wolność ma swoje źródła w prawie natury, zgodnie z którym człowiek jest z natury wolnym, a władza publiczna, która istnieje z woh społeczaistwa. posiadająca uprawniana władcze (które polegają również na ograniczaniu wolności jednostek) może te wolności ograniczyć na podstawie zgody suwerena. Dlatego ograniczanie wolności może następować jedynie w akcie prawnym, z którego wynika źe jest on przejawem woli suwerena

Mimo ograniczeń status w^rohiości jednostki zakłada: zasadę domniemania wolności, fakt, że dopuszczalność ograniczeń obwarowana jest warunkami: warunek formalny (ograniczane jest możliwe tylko aktem prawnym o charakterze ustawy), warunek mata ialny ( ograniczana są dopuszczalne tylko z powodów wskazanych w konstytucji — art. 31 ust. 1 Konstytucji - katalog tai jest zamknięty)

Pojawienie się praw pozytywnych dało podstawę do rozróżnienia pojęć wolności i praw - o wobiości mówimy w sytuacji gdy władza publiczna ma obowiązek powstrzymania się od ingaencji w działania jednostki (a więc mamy do czyniona z prawem negatywnym) a o prawie, mówimy w sytuacji gdy władza publiczna ma obowiązek podjęcia działań pozytywnych

Wolność jest przyrodzona, prawa są nabywane - albo z mocy ustawy albo z mocy decyzji administracyjnej lub orzeczona sądu. Przepisy odnoszące się do wolności mają deklaratoryjny charakter (ustawodawca jedynie je potwierdza, nie nadaje). W przypadku praw przepisy maja charakter konstytutywny.