Prawo podziału Nersta jest słuszne nie tylko w odniesieniu do gazów, lecz również w odniesieniu do rozpuszczonych cieczy i ciał stałych.
Jeżeli w rozpuszczalnikach rozpuszczamy równocześnie kilka różnych substancji, wówczas prawo podziału Nersta stosuje się do każdej z nich, niezależnie od obecności innych.
Celem ćwiczenia jest wyznaczenie współczynnika podziału kwasu benzoesowego między warstwę wodną, a ksylenową .
Dokonujemy odważenia trzech naważek kwasu benzoesowego. Wsypujemy je do kolbek Erlenmayera i do każdej wlewamy 25 cm3 ksylenu. Po rozpuszczeniu do każdej kolbki wlewamy 35 cm wody. Wytrząsamy około 10 minut. Z każdej fazy ksylenowej pobieramy 2 cm3 roztworu, dodajemy 25 cm3 wody, odparowujemy ksylen w czaszy i miareczkujemy na gorąco NaOH wobec fenoloftaleiny. Identycznie postępujemy z fazą wodną z tą różnicą, że pobieramy 5 cm3 roztworu wodnego i miareczkujemy na gorąco.
Stałą podziału Nernsta obliczamy z następującego wzoru:
Ci — stężenie kwasu benzoesowego w warstwie wodnej.
C2 - stężenie kwasu benzoesowego w warstwie ksylenowej.
Lp. |
masa naważki kwasu [ £ ] |
c, |
C2 |
C,/C2 |
1 |
0,4 |
0,0021 |
0,0011 |
1.9 |
2 |
0,3 |
0,0013 |
0,0010 |
1,3 |
3 |
0,1 |
0,00086 |
0,00037 |
2.32 |
Kit=l,84 warunki pomiaru T=294K