Podstawą humanistyki dla D jest psychologia opisowa, (antropologia- psychologia rozumiejąca, przyroda- relacja przyczynowo-skutkowa)
W świecie duchowym chodzi o wyraz i rozumienie tego, co wyrażone. To co już wyrażone obecne w samym wyrazie odnosi się do psychicznej struktury i przejawów (?)
Życie przejawia się w ekspresjach , które stają się obiektywne (religia, prawo, moralność)-przejawy ducha
Wykładnią życia jest obiektywizacja. Samo życie jest zmienne, dzieje się w czasie Obiektywizacje mają być stałe, pewne i mają taką samą strukturę hermeneutyczną jak życie (relacja część-całość). Życie ma być podstawą nauk humanistycznych, tak więc hermeneutyka wynika stąd, że D opiera całą filozofię na życiu, wyprowadza ją z życia. Żeby zrozumieć obiektywizacje trzeba sprowadzić je tam, skąd wyszły, zrozumiemy obcość i przezwyciężymy
Trzeba przenieść się w przeszłość, ale trzeba ją uwolnić od własnej świadomości histoiycznej, która jest historycznym rozumem, który ma świadomość swojego uwarunkowania, ale to uwarunkowanie pokonuje. Tu chodzi o zmysł liistoryczny- wyróżniona postać świadomości, bo wie o własnym uwarunkowaniu i wie że może wyrwać się i że nauki historyczne mogą być obiektywne.
1. Świadomość jako bezpośredni wyraz życia- tradycję mierzy własną miarą i stosuje własną miarę naiwnie sobie przyswaja własną tradycję i tak ją przyswajając, dalej ją kształtuje
2. Świadomość jako możliwość postawy historycznej- zmysł historyczny zwraca się ku świadomości bezpośredniej i wie że jest ona naiwna i chce jej uniknąć i pokonać
Jak przejść z 1 do 2 świadomości? Nie ma takiej możliwości (niespójność myśli D)
D zmierzał do unaukowienia nauk humanistycznych, ale to nie łączy się z jego filozofią życia. Ta niespójność objawia się w dwóch ujęciach obiektywizacji życia. Wiedza znajduje się w życiu, czyli chodzi tu o refleksję życia nad samym sobą- to prowadzi do wątpienia Poznanie jest ważne- to które jest pewne dzięki postawie wątpiącej. Obiektywizacje są samorzutne, spontaniczne bo są wyrazem życia, które jest przeżywane. Pewność i wątpienie które są w nich zawarte są bezpośrednie.