- Zachowania normalne i patologiczne są podporządkowane tym samym prawa uczenia się
- Celem terapii jest modyfikacja obserwowalnych zachowań dewiacyjnych.
Techniki terapeutyczne powinny bazować na wynikach empirycznych. Postępowanie
terapeuty Jest procedurą eksperymentalną.
- Przedmiotem zainteresowania są bieżące zachowania, tu i teraz. Odwoływanie się do
obecnych w środowisku pacjenta bodźców inicjujących, wzmacniających i podtrzymujących
patologiczne zachowania.
- badanie testowe ma wartość, gdy na jego podstawie można określić w jakim stopniu
jednostka osiągnęła cel terapii .
Diagnostyka tradycyjna:
- ukierunkowana na stwierdzenie różnic między ludźmi (poszukiwanie różnic indywidualnych
Przez porównanie jednostki z grupą)
- związek między diagnozą a terapią jest pośredni - diagnoza prowadzi do
klasyfikacji, a ta dopiero jest podstawą wyboru działań terapeutycznych,
często niezindywidualizowanych
- określone następstwo czasowe diagnozy i terapii (najpierw diagnoza potem terapia)
- oddzielne zbieranie danych do diagnozy i terapii
2.3. PERSONOLOGICZNA KONCEPCJA DIAGNOZOWANIA I POJĘCIE CECHY PSYCHOLOGICZNEj (Aliport)
DYSPOZYCJA -» tendencja, skłonność wyjaśniająca zachowanie się, myślenie czy odczuwanie w określony, jednostkowy, względnie stały sposób (podstawowe pojęcie paradygmatu osobowościowego)
CECHA (Allport) -» struktura neurofizjologiczna, która wiąże zespół funkcjonalnie równoważnych bodźców z zespołem funkcjonalnie równoważnych reakcji.