106374

Konkurencyjną metodą do powszechnie stosowanych metod klasycznych oznaczania nieorganicznych anionów i kationów w próbkach ciekłych i gazowych jest chromatografia jonowa, która została zapoczątkowana w roku 1975 [5],

Zagadnienia teoretyczne dotyczące chromatografii jonowej

Chromatografia jonowa oparta jest na chromatografii jonowymiennej i służy do rozdzielania nieorganicznych i niektórych organicznych kationów i anionów z detekcją konduktometrycznąpo stłumieniu (usunięciu) elektrolitu fazy ruchomej [6],

Do najważniejszych zalet chromatografii jonowej można zaliczyć:

-    możliwość jednoczesnego oznaczenia kilkunastu jonów;

-    krótki czas analizy (od kilku do kilkunastu minut);

-    wykrywalność na poziomie pg/L lub niższym;

-    niewielka ilość próbki potrzebnej do analizy (ok. 0,1 ml);

•    możliwość stosowania różnych detektorów (konduktometryczne. UV/Vis itp.);

•    prosty sposób przygotowania próbek (w przypadku wody pitnej zazwyczaj wystarcza jej przesączenie przez filtr o średnicy porów 0,45pm);

-    wysoka selektywność w stosunku do oznaczanych substancji w próbkach o złożonej matrycy;

•    możliwość oznaczania jonów tego samego pierwiastka na różnych stopniach utlenienia (analiza specjacyjna);

•    stosowanie tanich, bezpiecznych w użyciu oraz przyjaznych dla środowiska odczynników [7].

Zasada działania chromatografu jonowego

Na rysunku 1 przedstawiono schemat blokowy chromatografu jonowego z supresją.

Rys 1. Schemat blokowy chromatografu jonowego z supresją [8]

Zasada działania chromatografu jonowego jest następująca.

Ze zbiornika eluentu przez kolumnę ochronną (przedkolumna) do kolumny analitycznej, wypełnionej odpowiednim wymieniaczem jonowym, jest tłoczony eluent. Za pomocą dozownika do strumienia eluentu wprowadza się próbkę, której jony rozdzielane są na kolumnie. Następnie eluat przechodzi do supresora, gdzie w wyniku odpowiednich reakcji chemicznych przewodność elektryczna eluentu ulega obniżeniu, co umożliwia odróżnianie jonów próbki od jonów eluentu i ich wykrywanie w detektorze. W wyniku tych reakcji do detektora (najczęściej konduktometrycznego) trafiają jony analizowanej próbki, których przewodność elektryczna na tle obniżonej przewodności elektrycznej eluentu jest wysoka. Sygnał z detektora jest rejestrowany w postaci piku chromatograficznego [8],