101525

. Kodeks Kar Głównych i Poprawczych-jego charakter

Miał moc obowiązującą od 1 05.1846 roku. Jego głównym założeniem było zbliżenie prawa karnego w Królestwie do ustawodawstwa Rosyjskiego. Kodeks był dziełem komisji, w której dużą rolę odegrał specjalista prawa karnego i historyk prawa Romuald Hubę. Obowiązywał na terenie Królestwa Polskiego do 1876 roku, kiedy wprost wprowadzony rosyjski kodeks karny.

Cechy:

-    Wyraźny krok wstecz w porównaniu z obowiązującym poprzednio Kodeksem Karzącym Królestwa Polskiego, stal na znacznie gorszym poziomie legislacyjnym

-    Bardzo daleka idąca kazuistyka, zawile definicje, opierające się niejednokrotnie na przestarzałych konstrukcjach prawnych

-    Dopuszczenie analogii - mimo zasad nulla poena sine lege i nullum crimen sine lege.

-    Ochrona religii panującej oraz innych wierzeń chrześcijańskich (przestępstwo apostazji z zakazem przedawnienia).

-    Teoria odstraszania - surowość kodeksu. Rozbudowany system kar głównych i poprawczych. Liczne kary zesłania, dzielone na stopnie. Kara pozbawienia praw stanu -skutki jak francuska śmierć cywilna. Konfiskaty. Kaiy cielesne. Kary hańbiące. Pokuta kościelna.

-    Brak formalnej i materialnej równości wobec prawa.

-    Rezygnacja z trójpodziału przestępstw'.

-    zróżnicowanie dla sprawców przestępstw w zależności od wyznania

-    zakaz stosowania kar cielesnych w stosunku do szlachty, duchownych wyznali chrześcijańskich, urzędników, ogółu właścicieli nieruchomości. Fabrykantów, większych kupców

-    surowe kary za kradzież

-    kary o charakterze religijnym

-    wprowadzenie obowiązku alimentacyjnego pod groźbą kaiy niezamożnej matki, nieślubnego dziecka przez ojca.

-    pojęcie pizestępstwa jako wszelkie naruszenie ustawy karnej

-    w sposób szeroki ujęte pojecie zamiaru przestępnego, oraz karalnego udziału w przestępstwie, znal kilka stopm usiłowania, przewidywał karalność czyimości przygotowawczych przygotowawczych nawet przestępne zamierzenie

-    surową represją karną zagrożone były zorganizowane wystąpienia robotników' i chłopów poddanych

-    systematyka kar opierała się na podziale ich na główne (pozbawienie wszelkich praw, połączone bądź z karą śmierci, bądź zesłaiuem na katorgę, lub Syberię) i poprawcze ( zesłanie krótkotrwale, roty aresztandzkie, osadzenie w twierdzy, wiezienie, kary cielesne, grzywna)

-    na ziemiach polskich obowiązywała jego skrócona wersja (1221 art.)